Playboyun İntikamı(Şebsel)

İyi Değilim!

Şebnem
Ben beni sevdiğini söyleyeceğini zannederken o bana özgürsün dedi.Dalga mı geçiyordu bu benimle.

"Özgürsün derken?"
"O gün senin karanlık hayatını yaşamak zorunda kalıyorum demiştin.Artık benim karanlık hayatımı yaşamak zorunda değilsin."

Böyle hediye mi olur diyesim geldi ama söyleyemedim.Keşke beni sevdiğini söyleseydi.Herşey daha farklı olurdu.

"T-tamam.Bu akşam kalsam sabah gitsem olur mu?"
"Tabikide."
Selimle bir çift laf etmedik.Herkes evlerine gitmişti.Bende koltuğa oturdum.Etrafa bakıyordum.Bu evde son günümün olması acı veriyordu.Selim de haklı.Her kelimemle aklını karıştırıyordum.Selim yanıma oturdu.
"Şebnem."
"E-efendim."
"Beni unutma.Yani hayatına ben gibi karanlık insanları birdaha sokma.Sana yaşattıklarımı unutma.Eminim ki ben gibi bir insanı gördükten sonra hayattan bir ders çıkarmışsındır.Sana yaşattığım herşey için özür dilerim."

Gözlerim dolmuştu.Kendimi tutmazsam ağlıyabilirdim.Yaşattıklarını kötü şeyler zannediyordu.Öyle değildi ki.Belki ilk haftalar öyleydi ama ben burada mutluydum.Neden bilmiyorum.Keşke o gün söylediklerimi söylemeseydim.

"Emin ol sen gibisi bir daha karşıma çıkmaz!Sen kötüsün.Ben senin yüzünden ailemle bile kavga ettim ama sen gidebilirsin diyorsun.Noldu bitti mi intikamın?Bitti mi benimle işin?Ya da dur başka bir kız buldun.O buraya gelecek.Ondan da mı intikam alacaksın!"

Of Şebnem benimle olursan yanarsın.Sadece küllerimiz kalır.İkimizde çektiğimiz acıyla kalırız.Gerçi bunları şebneme anlatmak zor.Hepsi onun iyiliği için.

"Hepsini doğru bildin valla.Sizinle intikamım bitti.Yeni bir kız buldum.Onunla yaşayacağım.Yani seni burada görmesin."

Selimi iyi biri zannetmiştim.Değilmiş.Yukarıya çıktım ve tüm eşyalarımı topladım.Sabahı bekleyemezdim.Hemen gitmeliydim buradan.Aşağıya indim.Selim önüme geçti.

"Sabah gidecektin."
"Şimdi gitmek istiyorum."
"Peki sen bilirsin."
"Hoşçakal."
"Hoşçakal."

1 Ay Sonra
Yine akşam olmuştu.Günler böyle geçiyordu.Yeni odamın terasından boğaz manzarasını seyrediyordum.O günden sonra evime gittim.Abimle barıştık.Yeni bir eve taşınmıştık.Numaramı da değiştirmiştim.Onu bir aydır görmüyordum.Çok özlemiştim.Bana yaptıklarına rağmen onu merak ediyor ve özlüyordum.Neden unutamıyorum onu.Hissetiklerimin bir adı var mıydı?Onca şeye rağmen aşık olamazdım değil mi?Düşüncelerimden sıyrılıp çalınan kapıma baktım.

"Gel!"
"Anneciğim yemek yiyoruz.Hadi gel."
"Ben yemiyeceğim anne."
"Kızım bu eve geldiğinden doğru dürüst bir yemek yemiyorsun.Hep odandasın.Üzgünsün.Endişeleniyorum senin için."
"Merak etme anne iyiyim ben."
"Tamam kuzum."

Annem çıktıktan sonra tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım.Herkese iyiyim demekten bıkmıştım.Çok yoruldum artık.Dünyanın tüm yükünü üzerime almaktan yoruldum.Ben bunları kaldıracak kadar güçlü değilim ki.Yatağıma yattım.Kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Sabah
Uyandığımda yatağımda Peros vardı.Peros benim köpeğimdi.Tüm sırlarımı ona anlatırım.Yataktan kalktım ve lavaboya gittim.Aynada kendime baktım.Şu bir ay içinde ne kadar çökmüştüm.Şebnem Gürsoydan eser kalmamıştı.Soğuk bir duş aldım.Vücuduma deyen soğuk su kendime gelmemi sağlamıştı.Üzerime her zaman ki gibi siyah bir elbise giydim ve aşağıya indim.

"Günaydın prenses."

Prenses deyince aklıma o gelmişti.

Flashback
"İlk intikamım için onu öldüreciktim onu ama sana vurduğu için öncelik sen oldun prenses."
"Niye öncelik ben oldum?"
"Bugün fazla soru sordun farkında mısın?"
"Hiçte bile."
Flashback Son
Gözlerim dolmuşu.Hemen kendimi toparladım.

"Günaydın abiciğim."
"Günaydın tatlım."
"Günaydın anne."
"Nereye gidiyorsun kızım?"
"Sahile gidip hava alacağım biraz."
"Kahvaltını yapmadın."
"Aç değilim."
"Dünde birşey ye-"
"Lütfen rahat bırakın beni.Sadece hava almak istiyorum."

Şebnem çıktıktan sonra annem konuşmaya başladı.
"Oğlum herşeyi anlatsak mı acaba?"
"Hayır anne.Onu sevdiğine adım gibi eminim kaldıramaz bunları."
"Peki."

...

Sahile gittim ve bir banka oturdum.Hava griydi.Yağmur yağacaktı.Biraz üşüyordum ama serin hava iyi geliyordu.Denizi ve denizin üstünde uçuşan martıları seyrettim.Onu aklımdan çıkarmanın tek yolu ölümdü ama ona veda etmeden öldüremezdim kendimi.Biraz yürümeye karar verdim.Yürürken selimle waffle yediğimiz yerin önünden geçtim.Ne kadar mutluydum o gün.Halbuki başkası varmış hayatında.

Flashback

"Çok özlemişim bunu ya."
"Çok mu seviyorsun?"
"Evet."
"Yediysen kalkalım hadi."
"Tamam."
"Hadi alışveriş yapalım."
"Ben seçeceğim alacağın kıyafeti"
"Ya of!Bende senin kıyafetlerini seçeceğim o zaman."
"Tamam anlaştık."
Flashback Son
Ağlayarak yoluma devam ettim.O kısacık anlarda bile çok mutluydum ben.Kokusunu sesini bakışını herşeyini özledim.Kararlıydım.Bugün o eve gidip onu son kez görecektim.Hemen bir taksiye atlayıp onun evinin önüne geldim.Çok sessizdi.Sanki evde kimse yokmuş gibi.Cesaretimi toplayıp kapıyı çaldım.Evde değil miydi acaba?Bağırmaya başladım.

"Selimmmmmm!"

Ben bağırdıktan sonra yaşlı bir amca geldi.
"Kime baktın kızım."
"Ben Selime bakmıştım."
"O ö-öldü kızım."
"Ne diyorsunuz siz ya!O ölemez." "İnanmıyorsan Beykozdaki mezarlığa git.O bir ay önce öldü kızım."

O evi terk ettim.O ölemezdi.Yaşama kaynağım ölemezdi.Koşturuyordum.Taksiyi bekleyecek saliselerim yoktu.Beykozdaki mezarlığa geldim.Tüm mezar taşlarına bakıyordum.En son yeni gömülmüş olanların yanına gittim.O yazıyı gördüm.Selim İnan...

Selam bal suratlılarım.Sizi azıcık beklettim ama bomba gibi bir bölünle geldiğimi düşünüyorum.
Bölüm sorusu:Selim öldü mü sizce?Öldüysede Şebnem ne yapıcak.

Bu arada vote sayısı 20 yi yorum sayısı 10 u geçmeden yeni bölüm kesinlikle gelmez.