Kaybedince fark ettim değerini.
Nereden bilebilirdim,
benim için bu kadar fedakarlık yapacağını.
Çok geç anladım,
ama acı oldu bu.
Ağlasam, yalvarsam,
dönebilir miyiz o günlere.
Biliyorum,
çok ama çok geç.
Keşkelerin işe yaramadığını şimdi,
daha iyi anlıyorum.
Ama yinede
Beni affedebilir misin hatalarım için.
Pişmanım.
Biliyorum, pişmanlığım değersiz
tıpkı özürlerim gibi.
Ama sözlerinden ve gözlerinden vazgeçemiyorum.
Yanımda olmadığında bile,
beni ısıtmanı, mutlu etmeni seviyorum.
Sana küsmeyi,
senle barışmayı seviyorum.
Affetmek istediğim tek kişiydin.
Sevdiğim tek kişiydin.
Ve beni sevmesini istediğim tek kişi sendin.
Yalvarıyorum,
geri dön.
Hep hata yaparım ben.
Baksana dizlerim yara,
ruhum bir çocuk gibi.
Nereye gittiği belirsiz.
Acılarım ise elimi bırakmamakta kararlı.
Ama sensiz bir hayat,
hayat mıdır sorarım sana.
Çok geç olmadan,
ben gitmeden önce geri gel.
Yoksa beni bıraktığın yerde bulamayacaksın.
Ağlarsın, üzülürsün halimi görünce.
O yüzden ben bitmeden önce geri gel.
Yoksa çok geç olacak.
-çok geç olmadan geri gel, yoksa kimsesizler mezarlığında mezarımı bulman zor olacak.
