Karanlığımın Çığlığı...

1-ci bölüm; Sürpriz.

Bazen susmak zorunda kalır insan...

Her acıya rağmen...

                                        🥀

   18 sene öncesi.

04.10.1996

Kırk yerden deşen rüzgarın soğuğu sanki insanı kendi içine hapsediyordu.Pencereden dışarı bakarken sadece düşündüm.

Annemi...

Yüzünü görmemiştim,kokusunu içime çekememiştim.Doyunca onu hissetmemiştim.Hiç görmediğim ya da duymadığım bir kadın.Hissetmediğim en derin acım.

Neydi bu çıkmaz yol?

Anneler kızlarını hep bırakırmıydı ki?

Ben ona ne yapmıştım?

Kızı olduğumu unutturacak ve beni terk edecek ne yapmıştım?

Bilmiyordum.Bilmekten öte ben onu tanımıyordum.İsmi neydi?
Bilmiyordum.Kokusu nasıldı?
Bilmiyordum.Tek kelimeyle ben annemi tanımıyordum.

Resmi yoktu.Emin değilim,belki de vardı.Ama ben göremiyordum.

Peki ya baba?

Onu düşünmek istemiyordum.Beni terk ettiğini hissediyordum.Yüzünü görmemiştim.Bir çocuk bunları yaşamaya mecbur bırakılırmıydı ki hiç?

Anlayamıyordum ki çektiğim acıyı.

Hiç kanamayan yaralar vardır ya,kendimi o yara gibi hissediyordum.Kabus görmüştüm.Vücudum kanla kaplıydı.Karnım kanıyordu.Niye?

Anneme sordum.Ve tabi ki de cevap alamadım.

Bekliyordum belki bir ümit beni yanına alır diye.Ya da beni ziyarete gelir diye.

Ben Deborah. Yıkılmazdım...Belki.

Pencerenin önünden ayrılıp yatağıma geçtim.Orda oturdum ve ellerimle oynamaya başladım.Bunu yaparken de yine düşüncelere dalmıştım.

Annemin bana bıraktığı bir şey yokmuydu?
Hissetdiğim tek şey, hissizlikti.
İnsan hissizliği hiss edermiydi?
Ben ediyordum.Boşluk hissi gibiydi,ama açıklanamayacak kadar derindi.

Sadece yaralar,acılar ve bundan sonraki hayatımda yaşayacağım anılar.

Kaybetmek; Biraz değişik bir duyguydu sanki.Açıklayamam bu duyguyu.Ama hissede bilirim ki, bunu da etdim.

Beni düşüncelerimden ayıran şey, Edward'ın kapıyı açmasıydı.Yatakta oturan beni gördü ve gülümsedi.Gülümsemesi sıcaktı.
"Güzeller-güzeli,burda dalgınca oturup ne düşünüyorsun?" diye sordu.Kahverengi irisleri yüzümü dikkatlice izliyordu.Omzumu kaldırıp indirdim ve "Hiç." dedim uzatarak.