MAYIS 1996
Elli yaşındaki adam kendinden emin ve gururlu bir şekilde aynaya bakıp üstüne çekidüzen verdi. Projesinden bahsettiğinde kimse gerçekleşeceğine inanmamış dahası çocukları denek olarak kullanma fikrini sertçe eleştirmişlerdi. Adama inanan tek kişi adını duymadığı zengin bir hayırseverdi. Zaten projeyi gizlilikle yürütmesi koşuluyla yüklü bir ödenek vermeseydi proje başlamadan biterdi.
Adam yeni aldığı kamerayı alıp çocukların olduğu kreş gibi döşenmiş odaya girdi. Kamerayı sabitleyip çocuklara döndü. Bugün sıradan bir bilim adamıyım ama yarın kahraman olarak anılacağım, diye düşündü. Tam konuşmak için ağzını açmıştı ki odaya apar topar giren iri yarı, takım elbiseli iki adamdan biri konuşmasına fırsat vermeden,
"Patron gönderdiğin video ve dosyaları incelemiş, deneyi başarıyla tamamladığını söyledi." Dedi.
Adam gururla "Evet" dedi. "Bu videoyu da yarınki basın toplantısı için çekiyorum." Başıyla kamera ve çocukları göstererek. Çocuklar kendi aralarında homurdanmaya başlamıştı.
"Basın toplantısı olmayacak, profesör."
Adam o an bu işin başından beri içinde olan şüphelerin gün yüzüne çıktığını hissetti. Ama artık çok geçti. Adamlar O'nu odadan çıkarıp tabancayla beyninden vurmadan önce son kez kendini yarınki gazete manşetlerinde hayal etti ve odadaki çocukların çığlıklarını son kez duydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PSİŞİK
Science-Fiction"Size şu anda olduğunuzdan fazlası olduğunuzu söyleseler ne derdiniz? Beyin dalgalarının titreşimini kontrol edebildiğinizi söyleseler ya da diğer bir deyişle PSİŞİK olduğunuzu? İnanmaz mıydınız, öyleyse hiçbir şey bilmiyorsunuz." Deneyin başarı...
