Yaşıtlarım... Hepsi benliklerinde saklayabilecekleri tek duyguyu keşfetmişti...
Annem de ben de artık endişelenmeye başlamıştık... Tabii annemin duygusu Endişe olduğu için çoğunlukla öyleydi...
Babamın duygusu ise Sakinlik. Anneme çok uygun biriydi. Endişeli olduğunda (kısaca her zaman) onu sakinleştirmeye çalışırdı. İmkansız gibi bir şeydi bu ama bunun dışında konuşulacak pek bir şey de yoktu.
Babam bir süre daha beklersem duygumu keşfedeceğim konusunda ısrarlıydı ama annem... Onun yüzünden duygumun Endişe olacağından korkuyordum. Sonra korktuğum için Korku olacağından korkup anneme sinirleniyordum ve bu kez de Kızgınlık duygusunu içimden atmaya çalışıyordum. Bu üç duygudan nefret ediyordum. İlle de bir duygum olacaksa Mutlu olmayı tercih ederdim tabii.
Neden sadece bir duygu ile yaşamak zorundayız?
Bu doğadaki en saçma kanundu.
İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum .İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum.İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum.
Sadece tek bir duygu tarafından yönetilmek istemiyorum.
Mutlu, Aşık, Sakin ,Şaşkın ,Kızgın ,Endişeli,Korkak, Cesur, Nefret ,İntikam, Şüphe, Üzüntü, Zevk,Utanç, İğrenme, Heves, Suçluluk, Umut, Umutsuzluk, Kıskançlık, Özlem,Merak, Merhamet,Minnet, Gurur, Sabır, Şefkat ve sayamadığım daha birçok duygu var .İyisi veya kötüsü fark etmez. Herhangi birini seçmek istemiyorum.
Belki de benim duygum İsteksizliktir diye düşündüm.
Sonra bir şey fark ettim...
Benim tek bir duygum yoktu.
Benim duygum,
Hepsiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duygusal mı Duygusuz mu?
Science FictionHerkesin tek duygu ile yöneltildiği bir Dünya... Yumemi kendisinin içinde bulunmadığı bu dengeyi sorgulayınca, içindeki yok etme isteği ateşlenir. Dengeyi yeniden kurmaya çalışırken , tüm duyguların tadına varıyor. Aşk, Cesaret, Güven, Acı, Korku, Ü...
