11. Bölüm: Babalığa İlk Adım

87 9 133
                                    

Annyeonghaseyo guyss

Bu bölüm biraz duygusal olmuş olabilir. MİNİK yani🤏.

---

ZAMAN ATLAMASI

Lee Minho

Jisung'u son olarak Han Nehri'ne götürmüştüm. Kafa dağıtmaya ama daha çok dağılmıştık.

Hastaneye getirdiğimde onu benden alıp doğuma götürmüşlerdi.

Chan'ı arayıp hastaneye gelmelerini söylemiştim. Birde saat gece 11'di...

Oradaki koltuklardan birine oturup ellerimi saçlarıma geçirdim.

Herşey gözümün önünden geçiyordu. Hemen olması... 3 hafta kalmıştı sadece...

Kendimi suçluyordum. Onu bu kadar gezdirip ayakta tutmamalıydım belkide.

Jisung'un nehirdeyken dedikleri tek tek aklımdan geçiyordu.

Bütün bunların kendi suçu olduğunu düşünüyordu ama hayır.

Bunda ikimizinde bir suçu yoktu. Onada dediğim gibi içmesek bile aynı şey olacaktı.

Jisung'u gördüğüm ilk saniyeden itibaren onunla hayallerim vardı.

Sevgili olmayı çok istiyordum onunla. Ama reddeder diye söylememiştim.

Sonra anlık bir cesaret ile söylediğimde o da benden hoşlandığını söyledi ve sevgili olduk.

5 yıldır kavga bile edip ayrılmamıştık. İşlerin buraya kadar geleceğini bende bilmiyordum.

Sadece bir kere Jisung'tan çocuk sahibi olmayı hayal etmiştim.

Ondan sonra hayal etmemiştim böyle birşey.

Evet, kafam doluydu ve bunu ona yansıtmamaya çalışsamda anlamıştı.

2 kere risk atlattı. Bunun sonucunun ölüm olmasından korkuyordum.

Bir gün doğuma gittiğimizde bana "Eşiniz mi? Bebek mi? " diye sormalarından korkuyordum.

Şuan bile bunu yaşamamak için ne dualar ediyordum içimden.

Jisung beni değiştirmişti. Hayatıma girdiği andan itibaren hemde.

İnsanlara bakış açım, düşüncelerim hatta duygularım bile.

Böyle birşey olamazdı başka bir insanda mesela.

Başka bir evrende yine Jisung ile olmayı isterdim.

Yine aynı arkadaşlarımla yaşamayı isterdim.

Sevmiyor gibi gözüksemde arkadaşlarımı çok seviyordum.

Dışarıdan soğuk, duygusuz gibi görünsemde çok yardımsever, sevgi, saygı, düşünceli biriydim.

Jisung'u herşeyden korumuştum okul zamanında. Yani lise son ve üniversetede.

Görenler beni abisi sanıyordu ama abisi değildim, sevdalısıydım.

Deliler gibi aşık bir sevdalıydım ben ona. Sevgimi ilk başta görmesede zamanla görmeye başlamıştı.

Bir ara bu yüzden ben özür dilemişti sevgimi başlarda görmediği için.

Bugün bile o ağlarken kalbim acıdı. Ve hissettim ki benimde gözlerim dolduğunda onunda kalbi acımıştı.

Aramızda sanki görünmez bir bağ vardı ve birbirimizdeki herşeyi görebiliyorduk.

Hamile olduğunda bile istemeyeceğimi düşünmüş... Bana attığı o mesajda anlamalıydım herşeyi.

I'm Pregnant | MinsungHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin