LYCANTHORP ( Tamamlanmış Kitaptır )

15.bölüm

          DUNCAN EMRİCK

Kral lenoraya yırtıcı bir adım daha attı kızın korkudan alt dudağı titriyordu

Lenora deli gibi kaçmak istedi arkasını dönüp kaçmak...ama bu kapalı kapılar arkasında hiç şansı yoktu

Çünkü kötü kralın onu hemencecik yakalayacağını biliyordu

Korkudan gözyaşları yanaklarını ıslatmaya başlamıştı

Kral korkusunu hissediyordu canavarı başkalarının korkularından besleniyordu

" eğer dilsizliğin bu aptal ağlamanıda sustursaydı "

Kral derin bir tonda hırladı lenora titremesini engelleyerek alt dudağını ısırdı

Gözleri kan çanağıydı gözleri büyük ölümcül gözlere bakarken dahada çok doluyordu

Kral çenesini ovuştururken başını yana eğdi
Kız tüm hareketlerini takip ediyordu
Kralın siyah pençelerinin atakta olduğunu fark edince gözleri dahada irileşti

Korkudan sertçe yutkundu

" yavru köpek bana seninle ne yapmam gerektiğini söyle"

Dedi kendi kendine duygusuzca kıkırdamadan önce

Kız karşısında içi buruk bir şekilde derin bir nefes verdi
Ama içi endişe doluydu

" ah...doğruya söyleyemezsin" diyerek

yine duygusuzca sırıttı

Lenoranın bu adamı eğlendirmeye niyeti yoktu gözyaşlarını umursamadan gözlerini katilinin gözlerine dikti

Kral kötücül gözlerle bakarak

" beklenmedik cesaretin için seni tebrik etmek isterdim yavru köpek ama sıçrayışın ne olduğunu ele verdi "

Kral lenoranın çenesini sertçe kavrayarak

" marcus senin icabına daha iyi bakmalıydı "

Dedi kafasını sallayarak gözleri tiksinerek kızın vücudunda geziniyordu
Gözleri iyice kısılmış tek çizgi halini almıştı

Kızın incinmedik duyguları kalmamıştı
Ama bu adamın yanında zayıf davranmayacaktı

Gözlerini krala tekrar diktiğinde
Kralın öfkesi tavan yaptı kızın kollarını sertçe kavrayarak

" tahammül edemediğim birşey varsa oda saygısızlıktır yavru it...duydunmu beni birdaha gözlerime öyle dik dik bakma

Şu haline bak zavallı dilsizin tekisin kimsenin umursamayacağı aptal bir dilsiz olarak kalıcaksın ömür boyu "

Bu duyduklarıyla lenoranın içi alt üst olmuştu insanların onu dilsizliğiyle dalga geçmeleri dışında hiç birşey canını bu kadar acıtmıyordu

Böyle olmasını kendimi istemişti dilsiz olmayı kendimi seçmişti

Tabiki hayır....ama dilsizdi işte ve bu konuda yapabileceği birşey yoktu

Kral onu sertçe geri bırakarak arkasını döndü

" marcusu sadece kınıyorum aptal yavru çünkü senin gibi işe yaramaz bir dilsizi bile öldürmeyi başaramadı "

Kral böyle zehir gibi konuşurken lenora ağlamasını durduramıyordu

Ama ağlamasıda sessiz olduğu için kralın bunu duymamasını umuyordu

Ama kral aldığı nefese kadar herşeyi duyuyordu

" defol şimdi " kral aniden gürleyince lenora bir kez daha yerinden sıçradı

Titreyen elleriyle kapının kollarını hızlıca açıp gözyaşlarını silerek çıktı

Kral ise tahtına oturarak tekrar  kapanan kapıya baktı