Gittiğinde | Kerem Aktürkoğlu

~Özel Bölüm2

Piknik sepetindeki malzemeleri masaya çıkartırken bir yandan etrafa bakıyordum, hava gerçekten çok güzeldi..derin bir nefes aldığımda etrafıma bakmıştım, Eylül ve Barış birbirlerini kovalıyordu.

"Eylül! Birtanem şu Barış amcana uyma sen!"

Eylül gerçekten büyümüştü bas baya 2 yaşındaydı tabi şöyle bir durum var ki ben de 2. Çocuğumuza hamileydim..
Biz artık ciddi anlamda büyüyorduk, Aktürkoğlu ailemize yakın zamanda minik bir üye daha katılacaktı.

Yanağımda hissettiğim baskıyla kafamı çevirdiğimde Kerem sırıtıyordu yine şapşal şapşal, kollarımı açtığımda direkt sıkıca sarılmıştı bana.

"Çok aşığım sana biliyor musun?"

"Ben daha çok aşığım kero"

Gülerek bana baktığında bakışları dudağıma kayıyordu o sırada Eylül bize seslendiğinde Kerem'in hayalleri yine iptaldi.

"Baba!"

"Efendim birtanem?"

Bakışlarımızı Eylül'e çevirdiğimizde Barış'tan kaçtığını görmüştük, çocuğu kovalıyordu yine..

"Ayy çok yoruldum ben!"

Yunus mangaldaki etleri yellerken memnuniyetsiz sesler çıkarıyordu, harbi Yunus ve Tuğçe demişken onlar da geçen ay evlenmişti!

"Of aşkım ne huysuzsun ya!"

"Ya Tuğçem ama yoruldum, Keremle Barış nerde ya?"

Kerem kafasını çevirip Yunus'a baktığında gülmeye başlamışlardı.

"Ben karımla ilgileniyorum Yunus efendi!"

"Allah Allah ya o zaman Barış yapsın bende karımla ilgileneyim!"

"Aa bende yiğenimle ilgileniyorum dimi Eylülüm?"

Eylül, Barış'a dil çıkarttığında gülmeye başlamıştık.

"Ama birtanem kendimizden büyüklere dil çıkartılır mi?"

"Ama anye bayış amca beni kovayıyo!"

Yarım yamalak konuşmasına güldüğümde Kerem, Eylül'ü kucağına almıştı.

"Bu mu kovalıyor seni prensesim? Hadi gel baba ona haddini bildirsin!"

"Aşlan babaam!"

Eylül tatlı tatlı konuşurken hepimiz dediklerine gülüyorduk, o sırada Eylül Barış'ın bacağından tuttuğunda Barış da dengesini sağlayamayıp yere düşmüştü.

Barışla Eylül birbirine bakıp gülerken, Eylül kafasındaki pembe tacını Barış'a takmıştı.

"Bayış amca çok şiyin oydunn!"

"Prensesler gibiyim ben baba evinde!"

Barış hemen moda girdiğinde tatlı tatlı izliyordum onları.

"Maşallah Barış hep bunu beklemiş"

Yunus arkadan Barış'a laf atarken Barış ise göz deviriyordu.