YETİMHANE Kaybolan Geçmiş

Okulun İlk Günü

Bu benim ilk kitabım inşallah beğenirsiniz asıl olaylar ilerki bölümlerde başlayacak vote vermeyi unutmayın oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum :*

* *Emek hırsızlığına sonuna kadar karşıyım **

Keyifli okumalar :)

~~~

Evet bu lanet yerden nefret ediyorum. Buraya bırakıldığımda 3-4 yaşlarındaymışım fazla bişey hatırlamıyorum. Kendimi ne kadar zorlasam da hayal meyal eskiye dair bi kaç kesik görüntü dışında hiç bir şey yok ...

Beni buraya bırakırlarken ki bağırışlarımı hatırlıyorum. Anne gitme diye ağlayışımı , Baba bırakma beni die haykırışımı ... Hafızamda hayal meyal canlanan bu anılar bana acıdan başka bir şey vermiyor.

Adım Beste kendi halimde sıradan bi kızım. Keşke hayatımda ben kadar sıradan olabilseydi. 16 yaşındayım lise 2. Sınıfta okuyorum. Derslerim de oldukça iyi. Okuyup bu lanet yerden kurtulmayı o kadar çok istiyorum ki ... Kendi harçlığımı çıkarmak adına da hafta sonları yetimhaneye yakın bi cafede garsonluk yapıyorum.

Tabi birde bu lanet yerin yani yetimhanemizin müdire hanımı olan Leyla hanım bazen cafeden aldığım üç kuruş maaşıma el koyuyor bu kadından nefret ediyorum. Kötü olmakta sınır tanımıyor.

Buradan nefret etme sebebim çok buna yediğim dayaklar da dahil ... Sırtımda ki hatrı sayılır morluklar hala geçmiş değil. Sırtımda ki yaralar geçer mi bilemem ama bu yaraların hafızamdan silineceğini hiç sanmıyorum. Benim gibi bi çok kız var ailesi tarafından terkedilmiş olan ... Burada o kadar kız olmasına rağmen ben hep yalnızım geldiğim günden beri hiç arkadaşım olmadı bu benim huyum yüzünden galiba fazla utangaç ve çekingenim. Sessiz kalmayı tercih ediyorum.

Ve yine uyanmaya lanet ettiğim bir sabaha daha gözlerimi içimden bir küfür savurarak açtım ...

~ ~ ~

Odada duyduğum bağırma sesiyle gözlerimi araladım saate baktığım da daha sabahın 6 ' sıydı.

- Kalkın diyorum size kalkın ! Okullarınıza gitmeden önce buralar tertemiz olacak gelip kontrol edeceğim eğer beğenmezsem neler olacağını çok iyi biliyorsunuz !

Yine haftada bi kaç gün olduğu gibi müdire hanımın yardımcısı benim deyişimle yalakası olan Aysel gelip başımızda bağırıp çağırıyordu. Herkes kalkınca odadan çıkıp gitti. Bu kadına küfretmekten hiç bir zaman bıkmadım en azından rahatlıyorum. Evet beğenmezse hepimiz ne olacağını çok iyi biliyorduk. Sırtımızda ki ve vücudumuzda ki morluklara yenileri eklenir !

Odayı temizlerken yine aklıma aynı düşünceler yerleşti. Daha doğrusu aklımdan hiç çıkmayan düşünceler ... Ailem nerede ? Acaba yaşıyorlar mı ? Beni neden bu lanet yere bıraktılar ? Canımın yandığını hissetmediler mi ?

Yine gözlerim dolmuştu , Zeynep seslenince hemen kendimi toparladım akmaya hazır olan gözyaşlarımı geri gönderdim.

- Beste tamam hadi hazırlan okula geç kalmayalım ilk günden

- Tamam hazırlanıyorum.

Zeynep'le çok samimi olmasak da aynı okulda olmamızdan dolayı okula beraber gidip geliyoruz bazen konuşuyoruz. O da küçük yaşta bırakılmış buraya ama onun hikayesi biraz farklı o 6-7 yaşlarında bırakılmasından dolayı herşeyi hatırlıyor.

Anlattığına göre ailesi çok zenginmiş yani üvey babası öyleymiş ama Zeynep'in annesi vefat edince üvey babası onu buraya bırakıp gitmiş.

Bu yetimhane öyle bir yer ki bir sürü genç kız bir sürü farklı hayat tek ortak noktamız terkedilmiş olmamız ...

* * *

İlk bölümü inşallah beğenmişsinizdir kısa oldu ama ilk bölüm olduğu için affedin sonraki bölümler daha uzun olacak :* :)

*OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM* :))