Invisible String

Epilogue

ADRIAN

Naknampucha! Ubos na utak ko kakaisip anong susunod kong line para dito.

Tumayo ako at lumabas ng kwarto ko para bumisita ulit sa Art Gallery. A smile escape from my lips when I remember the boy I saw yesterday staring at my paint.

Marami na akong nakitang mga tao na tumitingin sa mga pininta ko pero iba siya.

Sa lahat ng mga tao duon, he's there with his ice coffee and twinkling eyes at ang kamay niyang tila nahahawakan ang aking pinta na palagi niyang ginagawa.

Agad akong sumakay sa kotse ko at dumaretso sa Art Gallery and I am not wrong, he's here. Every afternoon three pm.

He's now staring at the painting I recently passed here. Lalapit na sana ako pero si Mang Kanor ay naunahan ako. Napasimangot naman ako when they started to talk.

I walk pass him them just to hear his voice and when I did, tila naging sirang plaka na ito sa utak ko. Paulit-ulit at sa tuwing naaalala ko ang sinabi niya. Wala sa sariling napapangiti ako.

"Invisible String Theory"

His voice is so soft and smooth, it calms my nerve and I don't know I just found myself looking for him.

Hanggang sa nalaman kong we're in the same University at scholar siya ni Tito. Ang biological father ni Samantha at ang step-father namin ni Aidan.

"You're down bad, man!" bungad ni Aidan sa akin nang sagutin ko ang skype call niya. He's been living in Australia simula nuong tumuntong kami parehas sa tamang edad. Madalas kong i-kwento sa kaniya iyong lalake na nakikita ko sa Art Gallery na nakatitig sa mga gawa ko.

First day of school, ano man ang ginawa ko sa past live ko lubos kong pinagpapasalamat dahil sa swerteng araw na'to. He's in front of me in line dito sa labas ng gate ng University.

Nakita ko ang ID nitong nalaglag kaya naman nung sinita siya ay kita ko ang kabado at nagtataka nitong muka. How can a boy be this pretty and cute at the same time? My heart!

"ID mo, nalaglag." Seryosong saad ko at agad na nilampasan siya at pagpasok ko ay agad akong tumago sa malaking puno malapit sa gate.

Nang makapasok siya sa gate ay nakita ko itong nagmamadaling naglinga-linga, is he looking for me? My baby is looking for me? Should I approach him?

Agad akong nakaramdam ng kurot sa tagiliran ko kaya naman inis akong lumingon sa gumawa nuon only to see Sam na nakataas ang kilay sa akin.

"Wag si Elijah!" banta nito sa akin pero diko siya pinansin at dumaretso na sa klase.

So my baby's name is Elijah Max Tan, mas bagay Ferrer as his surname. Napatawa ako sa naiisip ko at nakita ko namang iiling-iling si Jasper sa tabi ko kaya diko na ito pinansin at sumingit sa pila.

Hindi ko inaasahan na siya ang sunod kaya naman wala na akong nagawa kundi ang tiisin at magpanggap na iniinis siya. He's a tiger! Akala ko maamo at mahinhin pero parang lalapain na ako. Ang tabil din ng dila. Ikli pa ng pasensya.

"Elijah" tawag ko sa kaniya. Inis itong lumingon sa akin na mas kinangiti ko. "Late kana" pagpapaalala ko at nanlalaki ang mata nitong tumingin sa orasan niya at mabilis na tumakbo.