နေရာလွတ် ပစ္စည်းများဖြင့် ရှေ့ခေတ်သို့ ပြန်သွားခြင်း

Chapter -10

Chapter -10 တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုရွေးပါ

ဟုတ်လား။  စီနင်းနင်း က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများသည် ချိုမြိန်ပြီး ချစ်စရာ အပြုံးတစ်ခုအဖြစ် ကွဲထွက်သွားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးက အပ်ချုပ်စက်ဆီသို့ ညွှန်ပြနေသည်-

  "ဒါကို ဘယ်လိုသုံးရမလဲဆိုတာ သင်ပေးလို့ရမလား"

  "သင်ပေးပါတယ်!  သင်ပေးပါတယ်!  သိအောင်သင်ပေးပါတယ်!"

အရောင်ဆယ်ရောင်ကျော်ရှိပြီး အကြီးဆုံးစာရင်းမှာ မီတာ 2,000 ရှိပြီး အသေးဆုံးမှာ မီတာ 400 ထက်မနည်းရှိသည်။  ဒီအမိန့်ထုတ်ပြီးတာနဲ့ မိသားစုက တံခါးပိတ်ပြီး တစ်လလောက် အပြင်ထွက်ပြီး အလုပ်ပြန်လုပ်နိုင်ပါတယ်။

  ကတ်ကို ပွတ်ဆွဲပြီးနောက် လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးသည် အပ်ချုပ်စက်ရှေ့တွင် စီနင်းနင်းကို ရင်းနှီးစွာ နှိပ်ကာ အပ်ကိုပြောင်းရမည်ဖြစ်ပြီး အပ်ချည်ကို မည်သည့်နေရာတွင် ထည့်ရမည်ကို ပြောပြကာ စတင်ပုံနှင့် အဆုံးသတ်နည်းကို သင်ကြားပေးသည်။

  ဆယ်မိနစ်ကျော်ကြာပြီးနောက်၊ စီနင်းနင်းသည် အခြေခံနားလည်လာသည်။  အနာဂတ်မှာ ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ သူကြောက်တဲ့အတွက် ဗီဒီယိုတစ်ခုတောင် ရိုက်ကူးခဲ့ပါတယ်။

  ထိုအတောအတွင်း လူလတ်ပိုင်း အမျိုးသမီး၏ ခင်ပွန်းနှင့် သမီးသည် ကုန်ပစ္စည်းများ လွှဲပြောင်းရန် ဂိုဒေါင်သို့ သွားခဲ့သည်။

စီနင်းနင်း ၏ လုပ်ငန်းသုံးကား၏ ပင်စည်သည် မည်မျှပင် ကြီးမားနေပါစေ၊ သူမသည် ထိုမျှလောက် မထိန်းနိုင်သောကြောင့် တစ်သုတ်ကို ဦးစွာ ထုတ်ယူကာ ပိုင်ရှင်၏ လိပ်စာကို ဂိုဒေါင်သို့ ပို့ပေးရန် အခြားသူများ၏ လိပ်စာကို ချန်ထားခဲ့လေသည်။  ထို့နောက် သူမကို တိုက်ရိုက်ဖုန်းဆက်သည်။

Cloth Art City အပြင်ဘက်လမ်းပေါ်တွင် အထည်နှင့် အထည်ဆိုင်များစွာရှိသော်လည်း လုပ်ငန်းက သိပ်မကောင်းသလို အချို့မှာ ငွေလွှဲဈေးဆိုင်းဘုတ်များပင် တင်ထားကြသည်။

စီနင်းနင်း သည် သူမ မှိန်းသေသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။  ဝယ်ဖို့ပြောနေတဲ့ သူ့နှလုံးသားထဲမှာ အမြဲရှိနေတယ်။  ဝယ်လိုက်ပါ။