Son Yılın İlk Günü

1 0 0
                                    

Ben Derya, İzmir'de yaşıyorum. 13 yaşındayım, bugün 8. Sınıfın ilk günü. Bu beni çok üzüyor, her ne kadar sınıftakilerin çoğu beni sevmesede ben sınıfımı çok seviyorum. Öğretmenlerimi, arkadaşlarımı, bahçemizi, okulumuzda yatıp kalkan şirin kedi ve köpekleri, hizmetlileri, esprili geçen dersleri... Hepsini çok seviyorum. Keşke bunları tekrar yaşayabilsem, zamanı geri alabilsem.

Sınıfa girdim, önlerdeki boş bir yere oturdum. Kulaklığımı taktım, çantamdan defterimi ve kalemlerimi çıkarıp resim yapmaya başladım. Yanıma birinin oturduğunu fark ettim, başımı çevirdim. Bu kızı daha önce hiç görmemiştim, kulaklığımı çıkardım ve gülümsedim. "Selam, yeni misin?" dedim. "Evet, ben Öykü. Sen?" dedi. "Ben Derya. Sınıfa hoşgeldin, diğerleriyle tanıştın mı?" Gülümsedi. "Sen burda yalnız oturuyordun ve dikkatimi çektin, bende ilk sana geldim." dedi. Çok samimi bir kızdı. "Peki, nerde oturacaksın?" dedim. Güldü. "Burda oturabilir miyim?" dedi. Şaşırdım, yeni kızın dikkatini çekmiştim ve hatta benim yanımda oturmak istiyordu. "Tabii, otur." Bu yılın da kötü geçeceğini düşünüyordum ama iyi başlamıştı, bir arkadaş edinmiştim.

Son zil çaldığında çoktan toplanmıştım, tam sınıftan çıkacakken bir ses duydum. "Derya, dur!" durdum, arkama baktım. Öykü bana sesleniyordu. "Efendim?" Çantasını topladı ve yanıma koştu. "Alışveriş merkezine gidelim mi?" dedi. Düşündüm. "Tabii, oraya bayılırım." dedim. Birkaç saat sohbet ettikten sonra evlere dağıldık. Eve geldiğimde çok mutluydum. O gece doğru düzgün uyuyamadım.

Sabah kalktım, tarihe baktım. Bugün benim doğum günümdü, bir dilek dilemek istedim. Kendi kendime fısıldadım, "Zamanda geriye gidip ortaokulda yaptığım hatalarımı düzeltmek istiyorum." dedim. Tabii ki gerçekleşmeyecekti. Ama bir umut işte.

Hazırlandım, okula kadar yürüdüm ve sınıfıma girdim. "Günaydın!" dedi Öykü, sıraya oturmuş beni bekliyordu. "Günaydın." dedim. "Bugün doğum günüm, o yüzden okul çıkışında bir yere gidip pasta yiyelim mi?" dedim. "Neden bana bugün olduğunu söylemedin? Hediye alamadım!" dedi. "Ne hediyesi canım? Boşver, bir pasta kessek bana yeter." dedim. Her teneffüste birlikteydik, zaten ondan başka takıldığım arkadaşım çok yoktu. Okul çıkışında planladığımız gibi pasta kestik ve kutladık. Eve geldiğimde çok yorgundum, hemen uyudum. Uzun süredir böyle güzel uyumamıştım...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 02 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Son YılımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin