Шыльда: вулiца Гарадскi Вал 12/1
Гэты будынак адразу чапляў вока сакавiтай руда-чырвонай цэглай. Вокны там знаходзiлiся нават на даху, i складалася ўражанне, што дом нястомна глядзiць iмi ва ўсе бакi – сочыць за бяспекай у горадзе.
Наверсе кружылi чорныя свiргулi з воклiчамi: "Iстры, iстры-ы!". Граку здалося, быццам яны назiраюць, цi няма дзе пажару, ды папярэджваюць iншых птушак i людзей: "Iскрыць! Iскрыць!".
Такая думка ўзiкла не выпадкова: дзiўны дом аказаўся былым дэпо для пажарных машын. Пра гэта паведамiў адзiн Свiргуль, якi падляцеў, каб пазнаёмiцца з Граком.
– Мы – нашчадкi тых слаўных свiргулёў, што дапамагалi пажарнiкам! – пахвалiўся ён. – А цяпер па звычцы апякуем музей.
– Музей? – перапытаў Грак. – То бок людзi тут не жывуць?
– Не, – сказаў Свiргуль. – Яны ходзяць сюды працаваць, глядзець на цiкавыя рэчы i есцi ў рэстаране.
– Тады наўрад я знайду на другiм паверсе свайго сябра – калi толькi ён не ўладкаваўся там на працу... Ведаць бы яшчэ, што такое "i-iстры-ы"!
– А! Гэта па-свiргулiнаму. Такая штука з парэнчамi на сцяне, дзе вельмi зручна сядзець... Балкон!
Грак агледзеў былое пажарнае дэпо i прамовiў:
– Але тут няма балконаў...
– Затое ёсць аркi, – крыху пакрыўдзiўся Свiргуль. – Раней там былi драўляныя брамы. А ў сцяне з iншага боку знаходзiлiся дзверы, адкуль выязджалi прыгожыя чырвоныя машыны! I гэта толькi дробка з таго, што можна расказаць!..
Чародка свiргулёў пачала з захапленнем успамiнаць, што яны чулi пра будынак ад сваiх бацькоў i дзядоў.
"– Поўная назва – Дэпо Мінскага добраахвотнага пажарнага таварыства. Цяпер гэта помнік архітэктуры.
– Утворанае ў 1885 годзе, Дэпо спачатку было цесным і нязручным. Потым да яго прыбудавалi трохпавярховы жылы дом. У 1994—1998 гадах падчас рэканструкцыi з'явілася мансарда, i будынак наблізіўся да сучаснага выгляду.
– Добраахвотнікі працавалі ў Дэпо да 1937 года, а пасля яго перадалi прафесійным пажарным. Цяпер тут размяшчаецца Музей пажарнай і аварыйна-ратавальнай справы."
Грак паабяцаў сабе калiсьцi вярнуцца i выслухаць iх да канца, але зараз яго займаў толькi дзiўны дом.
– Ён мусiць быць старым, невысокiм, – услых перабiраў ён, – са звыклымi вокнамi ды яшчэ хаця б з адным балконам...
– Я ведаю такi! – выгукнуў Свiргуль. – Абсерваторыя, дзе робяць прагнозы надвор'я. Дзiўная, што i казаць! Знайсцi яе проста: ляцiш да праспекта, а там – налева.
Грак падзякаваў i рушыў па той падказцы, каб паспытаць шчасця.
YOU ARE READING
Дзіўны дом
AbenteuerУ адным мiнскiм дворыку жыў грак па імені Грак, які пасябраваў з хатнім граком па імені Краг. Сябры любілі балбатаць праз шкло. Але аднойчы Грак прыляцеў да акна Крага і не знайшоў яго. Па птушынай пошце ён атрымаў ліст, што Краг з гаспадарамі перае...
