𝕎𝕖𝕚𝕣𝕕 𝕃𝕠𝕧𝕖 / Finished

rozdział 10

Pierwszą rzeczą którą poczuł Hiroto gdy się obudził, były jakieś szare włosy na jego twarzy. On sam ma szare włosy, ale nie przypomina sobie żeby aż takie długie i proste. Spojrzał trochę w górę i prawie dostał zawału gdy zobaczył że śpi na ramieniu Haizakiego. Popatrzył się na lewo, okazało się że Norika pokazywała na niego i szeptała coś Asuto. Usłyszał jak Haizaki ziewa i lekko bierze swoją głowę z głowy Hiroto. Kira jeszcze nie wziął swojej głowy z ramion Haizakiego. Długowłosy dopiero teraz przypomniał sobie o istnieniu Kiry:
-Halo- dał mu palcem wskazującym w prawy policzek "kolegi"- Śpisz?
-Tak-odpowiedział "kolega"
-No to czas wstawać śpiąco królewno

Hiroto wziął głowę z ramienia Haizakiego. Mlasnął śpiąco. Rozciągnął ramiona i ręce.
-Drodzy pasażerowie- powiedziała stuardessa w glośniku- Jest godzina 7 nad ranem, dolecimy do nowego Jorku za niecałą godzinę. Będziemy teraz rozdawać śniadania.

Jak mówiła, tak się też stało. Każdy dostał po croasańcie, bananie I jakimś piciu. Niektóre croasanty miały nadzienia w środku. Niektóre malinowe,czekoladowe z orzechami lub jagodami. Hiroto akurat trafił się z czekoladą i orzechami. Nie chciał tego jeść, nie lubił orzechów.

Haizaki dostał z malinami, z czego był zadowolony, ale gdy popatrzył na obrzydzoną twarz Kiry, westchnął:
-Chcesz mój?
-Z czym masz.
-Malinami
-Daj
-Nie tak szybko, a ty z czym?
-Z czekoladą i orzechami.
-To jaki problem z tym?
-Powiedziałem z czekoladą i ORZECHAMI. Do teraz powinieneś wiedzieć że nie lubię orzechów.
-A skád mam wiedzieć co lubisz a czego nie?
-Podobno w szpitalu opisałeś pielęgniarce co jem na co dzień.
Na taki argument, Haizaki się nie spodziewał. Podał Kirze jego jedzenie, odwracając twarz w bok:
-Masz.
-Dzięki- ucieszył się Hiroto. Wziął , i oddał mu swoje. Wyglądał przy tym uroczo. Widać były jego świecące oczka,z gwiazdami, gdy patrzył na croasant. Miał kąciki ust w małym łuku.
To pierwszy raz kiedy Haizaki widział go, tak niewinnego.

Zjedli śniadania i czekali na lądowanie. Okazało się że zostało 10 minut.

Najgorszy moment tego lotu się rozpoczął. Turbulencje. Samolot zaczął się trzaść i lekko uniżać. Włączył się sygnał zapięcia pasów. Nie było lepszego momentu. Hiroto zaczął panikować.
-My umrzemy!
-Nie umrzemy! Uspokój się! - uspokajał Haizaki na swój sposób. Nie mógł dać mu tabletek uspokajających, bo nie mogli wstać. Więc postanowił innym sposobem uspokoić Hiroto. Objął jego bladą rękę i zaczął głaskać gciukiem , dłoń Kiry. To go jednak nie uspokiło.

I tak przez następne 10 minut do wylądowania. Samolot zaczął się uniżać. W końcu koła stykneły się z pasem do lądowania.

Wszyscy byli już gotowi do wyjścia. Okazało się że Hiroto nie był w stanie sam ustać. Haizaki był znowu zmuszony do noszenia go na rękach. Tym razem z plecakiem Hiroto. Po wyjściu z samolotu, zostali mile przywitani.
-Witajcie , Witajcie!- krzyknął Domon

Cała dryżyna reprezentacyjna była w swoich uniforma i uśmiechami na twarzach. Każdy się przywitał że sobą, w pewnym momencie zobaczyli Haizakiego niosącego Hiroto na rękach.
-A z nim co?- zapytał Dylan
-Okazuje się że Hiroto źle przeżywa loty samolotem-wyjaśnił Endou- Bardzo źle
-Rozumiem, może weźmiemy wózek inwalidzki dla niego aż nie wyjdziemy z lotniska? Będzie łatwiej dla tego z długimi włosami..jak mu tam?
-Haizaki
-Będzie Haizakiemu łatwiej.

Ichinose wciąż wypatrywał swojej przyjaciółki. Gdy ją zobaczył z menadżerkami , od razu do niej podbiegł i przytulił mocno. Podniósł ją lekko i zawirował. Postawił na ziemi i powiedział:
-Tęskniłem za tobą wiesz?
Zdumiona jego czynem Aki, nic nie mówiła. Po chwili mowa jej wróciła i odwzajemniła uścisk- Ja za tobą też.
-Ojejuuuuu jakie to słodkie!- pisneła Ootani robiąc im zdjęcie.