Setki kroków przemierzonych, pot się zewsząd leje
ciało słabnie, oczy łzawią, głowa pęka
Tak gorąco, tak niezmiernie, tak doszczętnie
to wszystko dobija, niczym strzał w łeb,
przeszywający i wszechogarniający ból
Przed oczami mrok, przed stopami przepaść bez dna
nie czujesz, nie widzisz, nie słyszysz,
to wszystko dobija, czujesz jak ciągnie cię w przepaść, w nicość, aż sam masz ochotę zginąć
Nie ma ratunku, nie ma ucieczki, niczym niewidzialne robale, gryzą, kąsają
wgryzają się w mózg, aż nie skonasz
CZYTASZ
Miniwierszyki
Historia Cortaznajdują się tu wszystkie miniwierszyki mojego autorstwa, część z nich jest na moim Instagramie, ale postanowiłem dodać je też tutaj będą one nazywane zgodnie ze słowami które losowo zostały wybrane przez znajomych, czyli: jak powstaje miniwierszyk...
