Elif Ada Alpaydın

bölüm + Instagram.

Keyfi okumalar dilerim..

(&)

Elime aldığım çatalı Duru'nun yaptığı çoban salatasına batırdım ve ağzıma atım. Bir yandan da kızları dinlerken heyecandan yerinde duramayan Zeliha ve onun aksine bir sakinlikle kendini yemeğine adamış Duruyu taradı gözlerim. 

" Of çok heyecanlıyım ya !" Diye konuştu Zeliha eline su bardağını alıp içerken.  Heyecandan zar zor içtiğin de onun bu haline istemsizce tebessüm ettim.

" Hiç beli olmuyor oysaki. " Diye konuştum alayla gülerek. Duru da bana eşlik ettiğin de kendisi de göz devirdi.

" İçimde yaşıyorum. " Diyerek konuştu.

" Bu kadar heyecan yapmaman gerekiyor ama. Sahneye çıktığında sakinliğini koruman senin için daha iyi olur. " Diye konuşan Duru ile bakışlarım kendisini buldu. Ağzıma tekrar salata aldığım da göz ucuyla bana baktığını gördüm. Kaşlarını çattı. " Dikkat ediyorum da dakikalardır sadece salata yiyorsun. O kadar et falan pişirdim niye yemiyorsun?" Diye sordu merakla bakarken.

" Bitkisel hayattayım çünkü. " Diyerek alaylı bir şekilde işi açıkladığım da tabi anlamadığı için kaşlarını kaldırarak baktı. " Yani diyete başladım. Artık bitki, ot falan tüketiyorum. "

" İhtiyacın yok aslında. " diyerek konuştu umursamazca omuz silkerek. Doğru ihtiyacım yoktu ama sağlıklı beslenmek önemliydi şimdi. " Benim de başlamam gerekiyor da işte hiç istemiyorum. Bir istek yüklensin bana sağlıklı yaşama geçerim. "

" Bu isteğin gerçekleşmesi yaklaşık ne kadarlık bir süre alır acaba ?" Diye sordu kaşlarını kaldırarak alayla Zeliha.

Dudak bükerek baktı Duru ve , " zararını gördüğüm anda sağlıklı beslenmeye geçerim diye tahmin ediyorum. " Dedi. Sesi buna ihtimal vermediğini açıklıyordu. " Ancak bahsettiğim zarar da böyle ölüm gibi birşey. "

Güldüm hafifçe dediğine ve kendileri de eşlik etiğin de doğduğum için ardıma yaslandım ve kollarımı önümde bağladım. Buraya geleli yaklaşık yarım saat olmuştu ve biz yarım saat hem hazırlanmış hemde gece geç biter diye yemek yemiştik. Aynı şekilde geç olur diye abime burada kalacağımı da söylemiştim. Zaten kızlarla biz bize olduğumuzdan pek sıkıntılı bir durum olmayacaktı. Rahatım yani. Zaten garip bir şekilde en az kendi evimdeyimis gibi ait hissediyordum Zeliha ve Duru'nun yanında. Birlikte hazırlanıp yemek hazırladığımız süre boyunca da bu his hep devam etmişti. İşte gerçekten garip olan kısım buydu.

Bu kızlar benim ailemden bir parça değillerdi, yıllardır konuştuğum dostum da degilerdi ya da eskiye dayanan bir hukukumuz da bulunmuyordu. Toplasan yaklaşık bir aydır tanışıyoruz ancak sanki tüm bunların dışında zaten yıllardır tanışıyormusuz da , yeni yeni samimiyet kurmusuz gibi geliyor. Öyle ya mesela şuan Zeliha'nın hayelerine kavuşuyor olmasına en az kendim sınavı kazanmışım gibi seviniyordum. Ya da Duru'nun sınavda başarılı olmasını en az kendim kadar istiyordum. Gerçek arkadaşlık buydu galiba.

Yılların veya bağların değil, hislerin insanları birbirine bağlanmasina , dostluk denilmeli.

" Başına çarpmadan dallar, aklın başına gelmiyecek. " Diyerek homurdanarak konuştu Zeliha. Kendisi mesleği gereği sağlıklı beslenmeyi alışkanlık haline getirdiğinden aslında ne kadar zor bir durum olduğunu bilmiyordur. " Neyse, biz de üstümüze düşen vazifeyi gerçekleştirir, mezar taşına da ölüm nedeni , iradesesizdi yazdırırız. "