Kayıp çocuklar

1.ci bölüm ''Orman''

Rowanın gözünden:

Kardeşim kaybolalı on beş gün oldu koskoca on beş gün ailem ve polisler onu aramaktan vazgeçti ayrıca daha fazla kayıp çocuk var sadece kardeşime odaklanamazlardı ondan başkaları da vardı sonuçta o sırada bir karar verdim onu ben bulacaktım. Ormanda iki hafta önce tokasını bulduk ayrıca Alec onun ormana gittiğini söyledi ormanı kontrol etmek iyi bir fikirdi polisler zaten etmişti ama yine de değerdi değil mi? Bunları düşünürken ceketimi giydim sırt çantamın içine kardeşimin kayıp ilanını koydum sonrada dışarı çıktım ormana gitmek için adımlarımı yavaşça saya saya gittim 1...2...3...4....5...6..7..8..9... ve 10 ormana varmıştım 

''Bonnie!!'' umutsuzca bir seçimdi ama yine de adını ormanda bağırmayı seçtim

o sırada yakınlarımdan bir gölgenin geçtiğini ve adım sesleri duydum merakıma yenik düştüm ve sesi duyduğum yere koşmaya başladım vardığımda kimse yoktu

''kimse yok mu?'' Sadece ağızımdan bu laflar çıkabildi bir anda birisi beni ağaca itti, Ağaca sertçe çarptım canım aşırı yandı

''GAHH!!''

''Sessiz ol!''

 karşımda insan dışı bir şey bulunuyordu beyaz geyik boynuzları, siyah dağınık uzun saçlar, aşırı rasgele bir kıyafeti vardı ayrıca çiçekten bir taç giyiyordu

''Ben özür dilerim!! senden korktum- merak etme bunu düzelteceğim!''

Yanıma geldi ve çarptığım ağacın yanına geldi ve yanıma oturdu

''Bana güveniyor musun?''

''Beni resmen ağaca ittin!! sana nasıl güvenebilirim ki!?''

''Ve tekrar yapabilirim farkındasın değil mi insan? sadece gözlerini kapat.''

Doğrusu korktum ondan hızlıca gözlerimi kapattım

''güzel.''

Sanki göğsüme elimi koydu soğuktu.. Sonrada acılarımın geçtiğini hissettim

''S-Sen bunu nasıl yaptın!? nesin sen!?''

Bunu korkarak söyledim yani beni kimse suçlayamaz! ormanda başkası böyle bir yaratık görseydi sonuçta oda korkardı! 

yaratık bunu duyunca duraksadı biraz düşündü sonrada cevap verdi

''Ben..Hatırlayamıyorum..''

''Ne?? peki- adın ne?''

''Elpis.''

''Elpis..'' Bunu zihnimin içinden kaç kez tekrarladım ne garip bir isimdi

''bu arada az önce tekrar yapabilirim derken doğrusu sadece seni korkutmak içindi seni ağaca ittim için tekrar özür dilerim!!''

Evet bu yaratık aşırı gereksiz yere çekingen gibiydi-

''Ne için buradasın?'' bunu sorarken bana merakla baktı

ilk başta söylesem mi söylemesem mi diye düşündüm ama zararsız görünüyordu

''kardeşimi arıyorum.''

''kardeşin?'' Elpis bunu duymayı beklemiyor gibiydi

çantamda taşıdığım kayıp ilanını çıkardım ve ona uzattığım kayıp ilanının üstünde ''Bonnie Whitlock bulursanız lütfen bu numarayı arayın'' yazıyordu

''on beş gün önce bu ormanda kayboldu, Onu bulmak için bir umutla buraya geldim''

aslında içimde umutsuzdum ama yine de sormaya değerdi

''şey.. onu gördün mü?''

bunu içimdeki minik bir umutla sordum

Elpis bana siyah gözleriyle baktı

''Hayır''

Zaten neden sormuştum ki? O nereden bilecekti sonuçta Tam arkamı dönerken Elpisin tepkisini merak ettim Hızlıca Elpise doğru baktım cidden öylece gitmeme izin mi verecekti?

''Bir şey yapmayacak mısın?

''Hah- ne yapabilirim ki?''

''Yanii sen doğa üstü bir yaratıksın ve hemen polise gidip seni söyleye bilirim.. Hafızamı falan silmeyecek misin?''

''Sence bunu yapabilirsem şuan bunları hatırlar mıydın?''

''Eh haklısın.''

o sırada aklıma bir şey geldi Elpis kardeşimi bulmaya yardım edebilirdi! 

''Hey! Bu ormandaki her şeyi biliyorsun değil mi?''

''Evet- Neden ki?''

''Kardeşimi bulmaya yardım edebilirsin.. Değil mi?? Sonuçta Ormanın her yerini biliyorsun!!

''Ne!?''

''Yardımına ihtiyacım var sonuçta ormanın her yerini biliyorsun!!''

''Ben-''

''Lütfen.. O benim nerdeyse her şeyim hem onu birlikte bulabiliriz.. Ne kadar zaman alacağı umurumda değil ama lütfen yardım et''

Elpis sanırım dediklerimi düşünüyordu bir süre sonra cevap vermeyi seçti

''Buna söz veremem. Ama sana yardım edeceğim..''

Bunu duyunca mutluluktan havalara yükselmek istedim ama odaklanmam lazımdı

''Harika!''

''Mutluluğunu bölmek istemem ama ailen senin için endişelenebilir gitmen lazım.. eve nasıl gidiceğini biliyorsun değil mi?''

Aslında biliyordum ama onla daha yakınlaşmam gerektiğini düşündüğüm için yalan söylemeye karar verdim

''Aslında seni gördüğüm zaman yolumu kaybetimmm.. Bana yardım edersin değil mi?''

Elpis bana baktı

''Neden olmasın.. Evin nerede''

Ona detaylı bir şekilde evimin nerde olduğunu en ufak ayrıntısına kadar anlattım

''Peki- hadi gidelim o zaman.''

Yolda yürümeye başladık Elpis bana nedense siyah gözlerile merakla bakmaya başladı

''Ne?''

''Sana adımı söylediğim ama sen bana söylemedin adın ne insan?''

Tabi ya! nasıl unuturum diye düşündüğüm sonra yolda durdum ve elimi ona uzattım

''Rowan. Rowan Whitlock''

Elimi sıkmaya biraz tereddüt etti sonra elimi sıktı

''Tanıştığıma memmun oldum Rowan..''

''Devam etmeliyiz değil mi sonuçta Ailem meraklanıp polisi arayabilir''

Bunu dalga geçer bir tonla söyledim  Ailemin hiç endişelenmeyeceğini biliyordum zaten ama Elpis tonumdaki Sarkazmı anlamadı

''Evet! haklısın hadi yola devam etmeliyiz''

şakayı anlasaydı güzeldi aslında ama evet cidden yola devam etsem iyi olurdu

Sonunda yaşadığım yerin yakınlarına gelmiştik Elpise doğru döndüm

''Gelmeycek misin?''

''Ben gelemem-''

''Neden boynuzlarını bir şeyle saklarız ve-''

''Hayır anlamıyorsun ben ormandan çıkamıyorum''

''Neden??''

''Bilmiyorum. Sadece öyle işte''

''peki.. o zaman görüşürüz yarın geleceğim ona göre bak!!''

''Mutluluk duyarım''

Doğrusu bu yaratığa direk alışmıştım Arkamı döndüm ve ona el salladıktan sonra kendi başıma yola devam ettim

Eve giderken tabi ki yine adımlarımı saydım, Bunu yapmayı gereksiz yere seviyordum ne bileyim sadece güzeldi eve vardığımda yeni rekorumu kırmıştım 66!  Kapıyı çaldım tabi ki kapıyı annem açtı başka kim açıcaktı babamla farklı şehirledeydik zaten annem bana baktı

''Gelmişin. Neredeydin?''

''Evet şey.. ormanda yürüyüş yapıyordum''

Kapıdan içeri girer girmez hızlıca evin merdivenlerinden çıkıp odama gittim üstümü değiştirdikten sonra kendimi yatağa attığım elime küçük bir top alıp duvara atıp atıp yakalamaya başladım dinlenmek için iyi bir yöntemdi

Bir süre böyle kaldım sonra kalktım ve panoya yöneldim. panonun üstünde kaybolan çocukların posterleri vardı Elpisi çizmeye karar verdim ve onu çizdikten sonrada panoya yapıştırdım ağızımdan sadece şu kelimeler çıktı

''Seni bulucağım Bonnie.. söz veriyorum''