"မြို့သူလေး နိုးပြီလား"
ဝေအသံလာရာကိုကြည့်လိုက်တော့ အသားရောင်ရင်ဖုံးနဲ့အညိုရောင်ရှေးထဘီကိုဝတ်ထားတာ ပုခုံးပေါ်ညိုနက်ရောင်ပုဝါပတ်ထားသော အသက်နည်းနည်းကြီးပုံသည့် အမျိုးသမီးကသူ့ဆီလျှောက်လာနေသည်။ညက ခင်နဲ့အတူတွေ့ခဲ့အမျိုးသမီးကြီးပဲ။
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
"သမီးခင်မရှိဘူးကွဲ့ ကျောင်းသွားတယ်"
တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုလိုက်ရှာနေသည့် ဝေ့မျက်လုံးကို ထိုအမျိုးသမီးကြီး ဖတ်မိသွားပုံရသည်။
"ဟုတ်လား"
"ဒေါ်ကြီးလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားလိုက်အုံးမယ်နော် အိမ်မှာအေးဆေးနေခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ် ဒေါ်ကြီး"
ထိုအမျိုးသမီးဟာ သူ့ကိုသူဒေါ်ကြီးလို့ သုံးနှုန်းခဲ့သည့်အတွက် ဝေကလည်းထိုအတိုင်းသာ ရေလိုက်ငါးလိုက် သုံးနှုန်းလိုက်ရသည်။ဝေမခေါ်ဖူးသည့်နာမ်စားမို့ ပါးစပ်ထစ်နေ၏။
"လှလှမြင့်"
"ရှင် အမေကြီး"
ထိုအမျိုးသမီးကြီးက လှမ်းခေါ်လိုက်သည့်အတွက် ကောင်မလေးတစ်ယောက်အပြေးထွက်လာသည်။အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၁၅သို့မဟုတ် ၁၆လောက်သာရှိဦးမည်။
"အမေကြီးဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမလို့ ဒီကမြို့သူလေးကို မနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်ပေးလိုက်အုံးနော်သမီး"
"ဟုတ်ကဲ့အမေကြီး အမေကြီးတစ်ယောက်ထဲသွားမှာလား လှမြင့်လိုက်ပို့ပေးရမလား"
"နေနေ ဒီကမြို့သူလေးကိုသာ ဂရုစိုက်လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ အမေကြီး"
"ကဲ မြို့သူလေး ဒေါ်ကြီးသွားလိုက်အုံးမယ် အရေးကြီး ကိစ္စဆွေးနွေးစရာရှိလို့သာ သွားရတာ မြို့သူလေးကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရတာ ဒေါ်ကြီးတို့ဧည့်ဝတ်မကျေပွန်သလိုခံစားရပါတယ်ကွယ်"
သူ့ကိုသူဒေါ်ကြီးလို့ သုံးနှုန်းနေသည့်ထိုအမျိုးသမီးကြီးဟာ စကားချိုသာသည်။နူးညံ့သိမ်မွေ့သည့် အပြုအမူအပြောအဆိုရှိသည်။ဒါကြောင့် ခင်ဟာနူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာမဆန်းပါလေ။
