"Pardon. Bir çekilirmisin canım, mantıklı biri, yani ben konuşayım."
Önümde dona kalmış Doğuyu kenara çektim. Kadına doğru söyledim.
"Hanımefendi. Mantık insanı olarak ne konuşmak istediğinizi tahmin edip anlaya biliyorum. Fakat bizi kaçırdınız. Ve muhtemelen ikimizi de arıyorladır. Amca beye yani Balamir Kanlıya endişelenmemesi için haber verin derim. Ve bu konuları ailecek konuşmak daha uygun."
Kadın bana hak verir gibi bakıp kafa salladı. Alnını ovup konuştu.
"Kusuruma bakmayın. Faza heyecanlandım. Beni de anlayın lütfen. Sonuçta 17 yıldan fazladır evladını görmeyen bir anneyim."
Kadın garip türkçesiyle bile çok haklı konuştu. O yüzden sessizce bekledik.
"Adamlarımdan birisine haber yollamasını söyleyeceğim."
"Aslında biz arayıp söylesek daha iyi olur. Adam gönderirseniz fazla tehtid edici gelir. Sesimizi duyarlarsa rahatlarlar."
"Çok zeki bir çocuksun. Telefonlarınız yatağın yanındaki komodinin üzerinde zaten."
Telefonumu komodinin üzerinden alıp geri yanlarına gittim. Doğuya kendi telefonunu verip söyledim.
"Pardon hanımefendi isminizi sorsam?"
"Evet. Özür dilerim. İsmim Evangelia ama Eva diye bilirsiniz."
"O zaman Eva hanım. Anlayacağınız konu biraz karışık gibi. Bunu Kanılı ailesiyle de konuşmanız gerekiyor. Aradığımızda iyi olduğumuzu ve yakında geliceğimizi söyliyicez. "
"Anlıyorum."
Beni onayladığına dalgın ve düşünceli bakan Doğunun koluna vurup dikkatini kendime çektim.
"Özür dilerim. Dalmışım."
"Görüyorum. Amca beyi arada iyi olup oraya geldiğimizi söyleyelim. Benim şarjım yok."
Bana kafa sallayıp onayladığında telefondan amca beye aramak için uygulamaya girdi. Çalma tuşuna basmadan söyledim.
"Hoparlöre de al."
Çalma tuşuna basıp hoparlöre aldı. İlk çalmadan açılınca amca beyin sinir,endişe ve korku karışık sesi diğer taraftan geldi.
"Oğlum! Doğu! İyimisin?! Agir yanındamı? İyimi? Neredesiniz?"
"İyiyiz baba. Ciddi bir şeyimiz yok. Agir de yanımda."
"Bana yalan söyleme Doğu! Kuzey haber verince okulun kamera kayıtlarından her şeyi gördük! Agirin iyi olduğuna eminmisin? Yumruk yediğini gördüm. O adamın Agire vuran elinin parmaklarını koparıcam, merak etmeyin!"
"Senin koparman için parmak bırakırlarsa koparırsın."
"Agir? İyimisin oğlum? Bir şeyin yok dimi?"
"Yok bir şeyim. Küçük bir anlaşmazlık olmuş. Birazdan gelirik bizde. Tahminennn"
Kafamı Eva hanıma çevirip baktım. Ne söylemek istediğimi saniyesinde anlayıp iki parmağını kaldırdı.
"Tahminen iki saate geliriz. Merak etmeyin. Ve gelirken misafir de getiricez."
"Tamam. Kendinize dikkat edin. Ve Doğu Agire göz kulak ol başına daha fazla bela açmasın. Malum dili durmuyor."
"Ben bir tek sana bela açarım merak etme."
Amca beyin iç çekme sesinden sonra arama kapandı. Eva hanıma baktım. Üçümüz bir kaç saniye öylece bir birimize baktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Agir bu!(Gerçekailem / Erkekversiyon)
Umorismo(BİTTİ BİLE!) hikaye isminin anlamı yok. karakterimi kafamda kurarken nedense "ayas bu" kelimesi aklıma gelince kitabın ismini öyle koymak istedim. Fakat diğer kitabın ana karekterinin adı olfuğu için "Agir" diye değiştirdim. kısaca hikayeyle bir al...