SON AKŞAM YEMEĞİ

14. BÖLÜM -HAYALLERİN İÇİNDE ACI GERÇEKLER-

                      _________________________________
                                         14.BÖLÜM
                             HAYALLERİN İÇİNDE
                                 ACI GERÇEKLER
                     __________________________________

Aslında ben hayali yaşamıştım dün veya imkansızı. Beni öldürmek isteyen ve bunun için belkide yıllarca plan yapmış bir adama sarılarak hüngür hüngür ağlamıştım saçmalıktı.

Kendimi kaptırmamalıydım, hataydı hemde çok büyük ve imkansız bir hata. İçimdeki kadın sordu yine bana

Ya kaptırdıysan ve bu hatayı içinden gelerek yaptıysan Kayra. Bu hatayı bile bile yaptıysan ve devam etmek istiyorsan?

Susmalıydı! Olmazdı, olamazdı, olmamalıydı ve olmayacaktı. Saçmalıktan başka bir şey değildi bu, öleceğimi biliyordum ve kimin öldüreceğinide, bu imkansız olurdu ve olma ihtimali asla yoktu.

Seni öldüreceğini bildiğin bir adama sarıldın ve belki onunla bu odada kaldın? Kandırma kendini.

Sus!Konuşma! Ağladım evet, duygusal bir boşluğuma denk geldi hem. Yaşadığımız ve bulunduğumuz bu ortam normal bir insan için fazla saçma ve korkunç olurdu.

Sen normal bir insan DEĞİLSİN!

Silah patladı fakat duvarı delip geçti. X kişisi kadının elindeki silahın yönünü son anda değiştirmiş ve hayatımı kurtarmıştı. Belki normal değildi ama kılımı bile kıpırdatmamıştım.

"Sen naptığını sanıyorsun! Nasıl geldin buraya!" diye bağıran X'ten başkası değildi, kadın bileğini X'ten kurtarmaya çalışıyordu ama nafileydi. Birbirlerine öfkeyle bakıyorlardı şey ne kadar iyi ve anlaşan bir örgütler.

"Bana bak X. Bu işi ya düzgün ve kuralına göre hallet yada hepsini bir anda öldür gitsin, yoksa-"

"Yoksa ne! Beni artık neyle tehdit edebilirsiniz acaba, bir baksana etrafına sence bir zaffım kaldımı!?" Öyle bağırıyordu ki tüylerim ürpermişti. Kadının silah tutan elini bıraktı, kadın kollarını birbirine bağlamış ve sırıtarak X'se bakıyordu.

Yazardan

"Biliyoruz X tabiki zaafın yok."

"Tehditlerinizi kendinize saklayın ve sakın birdaha aynı hatayı yapıp benim işime karışmaya kalkmayın!"

"Yoksa naparsın X?" alay ediyordu, o kadar iyi rol yapmıştı ki kimse onun neler yapabileceğine inanmıyordu. Kadın X'se yaklaşıp meydan okurcasına bakıyordu gözlerine.

"Birdaha karışırsanız ortada karışabileceğiniz birşey bırakmam" diyen sesi o kadar sakindi ki bağırmasından daha çok etki ediyordu. Kadın yutkundu, X kaşını kaldırarak ona bakıyordu.

"Bu işi hemen bitir X. Patron böyle devam ederse anlaşmaya birlikte kendiside yanar dedi"

X korkmuyordu, biliyordu çünkü sonu ama değiştirmekte elindeydi. Herşeyi riske atacaktı yada bu işi anlaştıkları gibi bitirip dönecekti. X düşünmemişti çünkü biliyordu herşeyin hasretiyle yanıp tutuştuğunu.

Kayra'dan

Düşünmemek elde değildi, X tek değildi arkasında biri daha vardı fakat hiçte iyi değiller gibi hissetmiştim. Babamında böyle insanlarla bazen iş yaptığını fark ederdim ama bulaşmazdım, yinede merak eder dinlerdim. Aklıma gelen diğer soru ise aslında intikam almak isteyen onlar değilde başkaları tarafından tutulan kiralık katiller mi diye düşündüm.