Λίγο πριν πεθάνω..

Εμπιστοσύνη;;;;;

"Δεν μπορώ άλλο να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά...εάν αλήθεια τα κλείσω μήπως όλο αυτό τελειώσει; Μήπως δεν είναι πραγματικό αυτό που ζω μήπως είναι ένας εφιάλτης και ξυπνήσω...δεν μπορώ...όχι δεν αντέχω άλλο τόσο πόνο ...όμως  εικόνες και θύμησες παίρνουν μπροστά από τα μάτια μου.."

Δεν άντεξα τον πόνο και ζήτησα άδεια από τον διευθυντή να φύγω, εκείνος βλέποντας σε τι κατάσταση βρισκόμουν με άφησε. Ο Αλέξης έλειπε απο το σχολείο αλλά μου έστειλε μήνυμα να μην φύγω ακόμα για το σπίτι και να τον περιμένω στο δασάκι που βγαίνει στη παραλία. Είχε πεταχθεί σε μια επείγουσα δουλειά και σε λίγη ώρα θα επέστρεφε στο σχολείο
Όπως μου έγραψε έπρεπε επειγόντως να μιλήσουμε. Του απάντησα πως δεν ήμουν καθόλου καλά και πως ήθελα να πάω σπίτι μου να ξαπλώσω. Μου έστειλε ξανά πως όταν θα βρισκόταν μόνος θα με έπαιρνε τηλέφωνο ήθελε κάτι σημαντικό να μου πει αλλά δεν ήθελε απ' το τηλέφωνο έπρεπε οπωσδήποτε να συναντηθούμε από κοντά. Στα μηνύματα φαινόταν κάπως τσιτωμένος και εκνευρισμένος. Στο τελευταίο μου  είχε γράψει.

"Ποιος ο λόγος να δείξεις στην Έλενα το μήνυμα; Πως μπορείς και εμπιστεύεσαι μια ξένη κάτι τόσο προσωπικό. Μπορεί να μας κάψει αυτή σου η κινηση το ξέρεις. ... Πρέπει να τα πούμε από κοντά να σου πω μερικά πράγματα για την καινούρια φίλη σου.."

Έφτασα σπίτι και βρήκα την μητέρα μου πάλι σε άσχημη κατάσταση. Ήταν ξαπλωμένη στο καναπέ και δίπλα της δύο μπουκάλι από κρασί αδειανά.
Την πλησίασα γονάτισα μπροστά της και άρχισα να την σκουντάω.
"Μαμά, μαμά, είσαι καλά; Εεε; Ξύπνα μαμά.."
Τότε γύρισε προς το μέρος μου ασθμαίνοντας.. Και είδα πως το ένα μάτι της ήταν τόσο πρησμένο που δεν άνοιγε καθόλου.
"Ε όχι ....όχι... Πάλι;;...βρε μαμά ... Γιατί; Βρε μαμά. Πρέπει να κάνεις κάτι πρέπει να δηλώσεις κακοποίηση δεν πάει άλλο. Θα σου σταθώ εγώ μανούλα ... Δεν θα σε αφήσω να το περάσεις μόνη σου... Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω έτσι.." Είπα και σηκώθηκα  έπιασα το τηλέφωνο με σκοπό να καλέσω την αστυνομία..
"Σταμάτα τώρα.. είσαι με τα καλά σου παιδί μου; Θα καταγγείλεις τον ίδιο τον πατέρα σου; Αυτή την φορά έφταιγα εγώ...Εγώ ...τα ακούς ... με έπιασε με άλλον και πως να συγκρατηθεί;; Εγώ φταίω
..όχι εκείνος ...τον αδικείς.."
Έμεινα να την κοιτάζω με το τηλέφωνο στο χέρι χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη.. ύστερα από λίγο της είπα.
"Και πάλι δεν έχει το δικαίωμα να σε χτυπά. Το ακούς.. εάν δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα και το θυμό του είναι δικό του πρόβλημα. Και εάν δεν σε θέλει στη ζωή του επειδή όπως λέει τον απατάς ας χωρίσετε. Επιτέλους ... Σε κανέναν δεν κάνει καλό αυτή η άρρωστη σχέση... Όμως αλήθεια μου λες σε βρήκε με άλλον άντρα. Έλα βρε μαμά δεν το πιστεύω το λες γιατί πάλι θες να τον καλύψεις..."
Εκείνη την στιγμή μπήκε ο πατέρας μου μέσα και μας άκουσε τότε με δυνατή φωνή γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε.
"Νομίζεις συνεχώς πως εγώ είμαι ο κακός έτσι;; Νομίζεις πως η μάνα σου είναι μια αθώα και αμέμπτου ηθικής γυναικούλα.... ΧΑ ας γελάσω Αχ κοριτσάκι μου πόσο λάθος κάνεις ...."
"Ότι και να είναι δεν έχεις το δικαίωμα να σηκώνεις το χέρι σου πάνω της. Ότι και εάν σου έχει κάνει όπως λες ... Εάν δεν την μπορείς ή εάν είναι  τόσο ανήθικη όπως λες χώρισε της όπως κάνουν άλλοι που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Δεν σπάνε την άπιστη γυναίκα τους στο ξύλο.. Όπως κάνεις εσύ.." τα τελευταία λόγια μου του τα είπα ακριβώς μπροστά στο πρόσωπο του τόσο κοντά που σχεδόν ένιωσα την ανάσα του που μύριζε τσιγάρο και τότε ξεστόμισε κάτι που εάν με είχε μαχαιρώσει στη καρδιά ο πόνος θα ήταν λιγότερος.