උඩ සිංදුව අහන් කියවන්න. සිදාක්ෂගෙ හඩින් අහනවා වගේ දැනෙයි🤍
____________________________________
මගෙ නිවන්, පිනි වැටෙන උදයක පිපුන මගෙ පුංචි පිච්ච මල.මනුස්ස පරාණයක්ව වැරදිලා පිපුන මගෙ නෙලුම් මල.
වචනයෙ පරිසමාප්තියෙන් රස්තියාදුකාර දඩබ්බරයෙක් වුන සිදාක්ෂ ගෞරව සුදු පාටක් පෑහෙන්න තියා මුණගැහෙන්න හෝ නොගැලෙපන කලු පාටක්.ඒත් මම එහෙම හිතුවත් දෛවය මන් ගැන එහෙම හිතලා තිබුනෙ නැහැ.
සෙල්ලක්කාර කොලු වයස පන්නමින් හිටිය මට නිවන්ව මුණගැහෙද්දි හීන කියලා දෙයක් මගෙ ජීවිතයෙ ජීවත් වුනේ නැහැ. මෙඩිකල් ෆැකල්ටි සෙලෙක්ට් වුන මනුස්සයෙක් වුනත් මමයි දැනන් හිටියෙ මගෙ කෙරුවාව. උපතින්ම ලැබිලා තිබුන හැකියාව ඵලදායි යමකට කියලා මම යෙදෙව්වම වෙන්න ඇති.
අප්පච්චිගෙ නොසන්ඩාල පුත්‍රයා, පවුලෙ අවනම්බුව වුන සිදාක්ෂට පුංචි වටිනකමක් එකතු කරන්න මගෙ අම්මට ඕන වුන නිසාම මම මෙඩිකල් ෆැකල්ටි ගියා.ඔව් සමාජයට අසම්ම්තයක් වුන බැදීමක ප්‍රතිඋත්තරයක් වුන මම හැමදාමත් මගෙ අප්පච්චිගෙ ජීවිතෙ කලු තිතක් වුනා.ඉතින් ඒ කලු තිතට පාට ටිකක් එකතු කරන්න පුලුවනිද කියලා විතරක් මට බලන්න ඕන කලා.
නමුත් දිවුරන්නම් මම දැනන් හිටියෙ නැහැ, කලු පිරුනු අන්ධකාර ආකාසයෙ පායන පුංචි හදක් මන් වෙනුවෙන් මග බලන් උන්න විත්තිය.
ඕනෙවට එපාවට ලිව්ව විභහගය දෙවතාවක්ම අසමත් වෙද්දි පේරාදෙණි සෙලෙක්ට් වෙද්දි අනෙක් උන්ට වඩා මගෙ වයස ගෙවිලා තිබුනා. ඉතින් ගෙවෙන කාලයත් එක්ක ෆැකල්ටි ජීවිතෙත් ඔහේ ගලාගෙන ගියා.මම බලාපොරොත්තු වුන කලු තිතෙ පාට වෙනස් වීමක් ඇත්තෙන්ම සිද්ද වුනේ නැහැ, එකතුවුන අනෙක් පාට නිසා කලු තිත තවත් තද කලුවරකට හැරවුනා මිසක්.ඉතින් මට අමතක වුනා අනෙක් පාටක පාට වෙනස් කරනවා වගේ නෙවෙයි කලු පාටක පාට වෙනස් කරද්දි.
YOU ARE READING
සපත්නීරෝෂයක් ( නන්ෆික්)
Non-Fictionසම්මතයැයි අකුරු කෙටුව සමාජයක අසම්මත ගඩොලින් ගොඩනැගුව කැදැල්ලක සම්මතය කටුගාමින්!!!!
