O'ndan Sonra

Bu son olsun...

Karanlık,soğuk ve sokaklar birleşince bir boşluk oluşturur kaldırımları aydınlatan lambaların altında.Kimisine ürkütücü gelir kimisinin yuvasıdır bu loş yollar.Normal şartlar altında insanlar evlerinde olurlar ama yine normal şartlar altında O  loş sokak lambalarına eşlik ederdi.

Hızlı  adımlarla yürürdü hep.Acelesi vardı bir yerlere ama sürekli geç kalırdı.Şimdi de  geç kalınmış bir son için acele ediyordu O. Hayat elinden bir şeyler aldıkça bir adım daha  yaklaşırsın sona.O'nun elinde hiç bir şey kalmadı artık.Ama sona geç kaldı.

Belkide hayat her şeyi almamıştır daha.Belki  sahip olmadığı bir şeyi daha alması gerekli son için.Ve belki de şimdi O'nun sahip olmasını bekliyordur.

Daha ne kadar yürüyecekti son için.O, biliyordu aslında neye sahip olması gerektiğini ama kabullenmiyordu.Başaramayacağını düşünüyordu.Yorgun gözleri yağmur damlalarıyla ıslanan siyah uzun çizmelerine doğru kaydıkça daha bir bastırıyordu geri dönüp arayıp bulup sahip olma isteği.Kafasını ayakkabılarından çekip uzayan yola doğru diktiğinde sonun ilerde bi yerde olduğunu kabulleniyordu.Bir ritüel haline gelmişti ya bu zıt fikirler.

Üşüyordu.Hafif hafif çiseleyen yağmurdan rahatsız olmuşu.Islanmayı sevmezdi O.Yolu taradı koyu yeşil gözleri.Beş sokak lambası karşılıklı aydınlatıyordu.4.sokak lambasının yanında bir restorant vardı.Basit bir yerdi.Ama O artık yürümek istemiyordu.Her insan gibiydi aslında.Dinlenmeye ihtiyacı vardı.Titrek elleriyle açtı kapıyı.Yüzüne pişmiş yemek kokusu, su buharı ve sıcak havanın ağır hissi çarptı.Yemek yiyecekti.Ne olursa , ne ğişmişse farketmez yerdi.Köşedeki masaya oturdu.Soğuktan bacaklarının sızladığını farketti.Alışık mıydı O ?? Bilmem.Ama bu bile sonu bulamayışının verdiği acıyı körüklemeye yeterdi.Bir hüzün kapladı yüzünü.Alnındaki çizgiler daha bir belirginleşti.Sağ taraftan elinde not defteri olan siyah takımlı genç garson O'na doğru yürümeye başladı.Uuzun boylu biriydi.Sonuna daha çok vardı.Belliydi.Özendi O.Kıskandı belkide biraz.Dünya üzerinde bu garson gibi milyonlarca insan vardı.Hepsine tek tek özendi.Daldı giti o yemyeşil gözleri dünyanın öbür yarındaki ufuk çizgisine.Garsonun sipariş almak için ısrarcı ve yorgun sesiyle tekrar kendine geldi.Kendine gelmedi aslında.Gelemiyordu kendine.O'ndan gifdip O'NA GERİ DÖNÜYORDU SADECE.

-Ne alırsınız efendim ??

- Ne var ??

- Canınız ne istiyor ??

- Git getir işte bir şey.Canım bir şey istemiyor.

- Peki!

Sert bir pekiydi.Garson arkasını döndüğünde O, adamın ne diyeceğini tahin etmeye çalıştı.Emin olmadaıığı nokta  hangi küfrü ona yakıştırdığıydı.Ama gebermeli yıllar öncesinden hak etmişti.

O neden böyleydi ?? Neden O'ydu ?? Kafa karıştırmaktan başka bir şey yapmıyorsun diyip savdı tüm fikirleri.Yiyeceği yemekten zevk almak istiyoru.Belki de yediği son yemek olacaktı.

Garson önüne pilav ve bir parça et olsan tabağı koydu.Başka bir şey isteyip istemediğini sordu.O ise yüksek bir kahkaha attı. " istediğim şeyin burda olmadığına eminim !!! " dedi.Garson içinden kim bilir neler dyordu O'na.Mutluydu ama bu sövmelere.

Yemeğini yavaş yavaş yedi.Hayata dair damağında kalan son şey kekremsi bir et tadı olsada memnun oldu.Cebine attı elini kalın para destesinden bir yirmilik çıkarıp masaya attı.Hızlı atımlarla çıktı sonra .

Sokakta olmayı özlemişti.Yürümeyi özlemişti.Alışmıştı ne de olsa.Yürüdü dümdüz yürüdü.Sokaklar yılan gibi kıvrılırken O dümdüz sona doğru  yürüdü.Sokağın köşesinde bir park vardı.Eskimiş banklardan en başta olanına oturdu.Etrafını süzdü şöyle bir.Kolundaki saate baktı.SEN gecikmişti.En son konuştuklarında dümdüz git ben sana yetişirim demişti.Yoktu ama ortalıklarda.SEN her zaman acelesi olmayan biri olmuştu."Acelemiz yok elbet yetişeceğiz sona." demişti bir seferinde O'na.

Bu bankta bekleyecekti. Daha önceded böyle olmuştu; O,SEN'i burda beklemişti.Aşinaydı buralara.

Beklemeyi sevmezdi çok.Çok beklemişti: annesini, sonunu, sevgilisini, babasını, kahve sırasını...Artık beklemek şstemiyordu.Zaman kaybıydı her şey O'na göre.Kalkıp gitmeye karar verdi.SEN'i terkedecekti aslında bu yürüyüş macerasında.Ortalardan kayboluyordu sürekli.O bu yola SEN ile çıkmıştı.Birden kayboluyordu.Yalnızlığa alıştığı sırada çıkıp geri geliyor. İstemek ve istememek arasında aslında onların tüm bu ilişkileri.

...