LYCANTHORP ( Tamamlanmış Kitaptır )

37.bölüm

LENORA KATELİYN

Baloya sadece üç gün kalmıştı ve içimi sabırsızlık tutuyordu ama giyecek kıyafetlerim yoktu üzerimde hala iki gün öncenin kıyafeti duruyordu ve bunu duncana söylemeye çekiniyordum

Recc olsaydı muhakkak ben düşünmeden yardımcı olurdu

Recc demişken onuda çok özlüyordum bu saraydaki en iyi arkadaşlarımdan biriydi

Ama duncan onu hapsettiği için göremiyordum

Üzüntümü bi köşeye atarak odadaki pencerenin yanına gittim dışarıdan batmakta olan güneşi izliyordum

Duncanla sorunlar hariç  şuan aramız iyiye gidiyordu ama beni henüz eşi olarak ilan etmedi şuan onunla birlikte olsak bile ne olduğumuzu bilmiyordum

Esnenemle birlikte uykum bastırdı saate baktığımda 7 ye çeyrek vardı

Biraz dinlensem iyi olurdu yatağa gidip kendimi yavaşça yumuşak  battaniyenin üzerine bıraktım gözlerime ağırlık çöküncede uykuya teslim oldum.

                  🌸🌸🌸

Uykumdan yine dehşet ve ter içinde uyandım
Kalbim göğüs kafesimi zorluyacak şekilde atıyordu

Yine aynı kabus yine sonu boğazımın parçalanmasıyla bitiyordu

Bu üç oldu ve kesinlikle bu basit bir rüya değildi kesinlikle birşeye yoruluyordu ama mesele bunu nasıl öğrenecektim

Kralla konuşmak istesemde işi gücü var diye rahatsızlık vermiş olurdum recc burda olsaydı bana yardımcı olabilirdi ama oda yoktu

İçimi sıkıntı kaplarken kim bana yardım eder diye düşünmeye başladım

Şifacı...

belki bana o yardımcı olabilirdi yaşını görmüş geçirmiş biriydi ve işi hariç her türlü konulardada uzmanlığı vardı

Yataktan kalkarak hemen terliklerimi giyindim kapıya yönelip açtığımda duncan karşımda duruyordu

Onu görünce biraz afalladım
Beni baştan aşağı süzdükten sonra

" nereye gidiyordun " dedi düz sesiyle

Her ne kadar onunla konuşmak istesem bile konuşamazdım

~ şifacının yanına birşey danışmam lazım ~

Dedim zihin yoluyla gözlerini kısarak sözlerimin doğruluğunu tarttı

" neyin var "

Neden bu kadar çok soru soruyordu

~ birşeyim yok sadece birşey konuşmam lazım hem sen neden buradasın ~

Dedim normalde odama gelmezdi bu düşünce göğsüme ağrı versede durum böyleydi

" akşam yemekte olamıyacam onu haber vermek için geldim "

~ bir yeremi gidiyorsun ~

" kararlarımmı sorgulanıyor"

Ne yaptığımı anlayınca hemen başımı eğdim henüz iki çiftin yaşadığı o sorgulama evrelerine gelmemiştik ve gelirmiydik bunuda bilmiyorum

~ özür dilerim sadece merak ettim ~

Sıkıntıyla nefes verdikten sonra yanımdan ayrıldı arkasından alınmış gözlerle bakıyordum

Bu adamı gerçekten anlamıyordum  bir gün iyi davranıyordu diğer günde bazen kırıcı olabiliyordu

Umarım bir gün huzuru bulurdum ilişkilerim hayatım pamuk ipliğine bağlı olmazdı...