Once Again |taekook|

accident

Ne yani, böylesi
korkunç bir dünyanın,
bir de cehennemi mi var?
~Umberto Eco

1,5 yıl önce

Saatin kaç olduğunu bile bilmiyordum. Ama sokaklarda sadece benim motorumun sesi yankılanıyordu. Son dakika öğrendiğim haberden dolayı göz yaşlarımı durduramıyordum. Neden diyordum. Neden bana söylemedi? Şimdi de onu son bir kez görebilmek için kafamda kask olmamasını bile umursamıyordum.

Öyle bir hızla evden çıkmıştım ki konserde giydiğim kıyafetler hâlâ üzerimdeydi. O an düşündüğüm sadece oydu ve tabiki gidecek olması. Hiç mi düşünmemişti beni? 'O üzülür' dememiş miydi içinden? 'Sarılmadan gitmem' diyememiş miydi? 'O bensiz yapamaz' diye vazgeçmek istememiş miydi?

Biraz daha hızlı sürmeye başladım motorumu. Yağmur da benimle ağlıyordu artık. Yüreğim acıyordu; bugüne kadar böyle acımamıştı yüreğim.

Seviyordum onu gerek arkadaşım gerek yoldaşım, gerek güvendiğim tek kişi olsun seviyordum onu, her şeyiyle. Cehennem dünyaya karşı gözleri cennet gibiydi. Gülüşü, evrenin en nadir şeyini tesadüfen kameraya yakalamak gibiydi. Kalbi, kışın soğuğunda yanan soba gibiydi. Sesi, yorgun bir günün ardından sevdiğin kişiyle uyumak gibiydi. O çok güzeldi, dikenlerin içinde açan çiçek gibiydi.

Yol kayganlaşmaya başlamıştı yine de yavaşlamadım. Aklımın en derinlerin de bile o vardı. Yavaşlayamazdım. Bı anda her şey ağır çekime girdi; yan tarafımdan gelen kamyonun ışığı gözümü kısmamı sağlarken, kornası kulağımı sağır edicek türdendi. Kamyonu fark ettiğim an motosikletimi sağa kırdım. Yinede pek işe yaramamıştı. Motobisiklet bir tarafa savrulmuş, ben diğer tarafa savrulmuştum.

Şimdi yüzüm yıldızlara dönüktü. Başım çok acıyordu buna rağmen en belirgin olanı göğsümdekiydi. Kulağım çınlamaya başladı sonra sesler gidip geliyordu bazen yankılanıyor bazense hiç gelmiyordu. Kulağımın çınıltısı devam ederken ayak sesleri yankılandı bu bile acı veriyordu. Gözümü kapadım yıldızlara, son akan göz yaşımla birlikte.

11 saat sonra

Koremedya: Ünlü şarkıcı Jeon Jeongguk dün gece bir kaza yapmıştır. Ağır yaralanma sebebiyle kariyerinde kısa bir ara vermeyi seçen Jeon hayranlarına en kısa zamanda sağlıklı bir şekilde geri döneceğini söyledi. Geçmiş olsun.

1mln♥️

Yorumlar kapalı.

Kazadan 7 saat sonrası

Uyandığımdan beri hafif bir ağrı vardı başımda. Arkama yaslanmış dışarıyı izliyordum. Kolumda bir serum vardı yarısı boşalmıştı. Kolumun teki kırıktı, başım ise sargıdaydı.

Uyandığımdan beri bir şey eksik hissediyordum. Ve bulmuştum da. Duyamıyordum. Ne kuş seslerini, ne dışarda sağanak şeklinde yağan yağmuru ne de kendi sesimi hiç biri yoktu. Sanki kulağıma varmadan hepsi Yok oluyordu.

Ayak ucuma bir beden oturdu başımı camdan çevirip ona baktım. Jimin dağılmış saçlarıyla bana bakıyordu. Gözleri doluydu, saçları dağınık. Ağlamıştı şişmiş gözlerinden belli oluyordu her şey. Sonra dudaklarına baktım kıpırdıyorlardı ama ses yoktu.

Gözlerim doldu, nefret ettim kendimden. Duygularımdan nefret ettim. Ona barındırdığım her histen nefret ettim.

Jimin ayaklandı suratı endişeliydi. Yanıma geldi. Kırık olmayan elimi tuttu. Hâlâ dudakları kıpırdıyordu. Ben duymasam bile bir hıçkırık koptu dudaklarımdan. "Bitti." dedim. Sanırım.

İnsanın kendi sesini duymaması çok tuhaftı. Ve ben şuan buna şahitlik ediyordum. Konuşabiliyordum. Daha bu becerimi kaybetmemiştim. Jimin'in
Daha da endişelenmeye başlayan yüz hatlarına karşın hıçkırıklarımı azaltmayı denedim. "Bitti. Kariyerim bitti. Jimin ben duyamıyorum. Hiç bir ses hemde. Seni bile."

Jimin'in anbean büyüyen gözlerine ve açık kalan ağzını izledim. "Neden duyamıyorum? Jimin doktor çağır düzeltsinler lütfen." Kendi kendime bir şeyler söylemeye devam ediyordum. Yanaklarım sıcak yaşlarımla ıslanmıştı. Islanmaya devam ediyordu da.

Hıçkırıklarım dinmişti en azından. Jimin şaşkınlığını attınca kollarını iki yanına açtı. Açar açmaz başımı salladım. Bedenimi saran kollar sırtımı okşadı, ensemdeki saçlarla oyadı, içimde ki korkuyu az da olsa aldı benden. Jimin'in boynuna gömdüğüm başımı biraz çıkardım. "Ekip dışında kimsenin haberi olmasın ben bir yolunu bulacağım." Başını sakladığını hissettiğimde yeniden gömdüm başımı onun boynuna.

Gitmişti. O gitmişti ve benden her şeyimi alıp götürmüştü...

~Bölüm sonu~