ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ရဲ့နိဒါန်းကအရေးကြီးသလောက်နိဂုံးကလည်းအများကြီးအရေးကြီးတယ်။ပေါင်းဖက်ရမယ်အထင်နဲ့တစ်ဆုံးထိနစ်၀င်ခဲ့ပြီးမှ မပေါင်းလိုက်ရတဲ့အချစ်ဇာတ်ကြောင်းတွေဘယ်လောက်တောင်များလိမ့်မလဲ။သေတပန်သက်တဆုံးရည်ရွယ်ပြီးမှဘာကြောင့်များဝေးခဲ့ရပါသလဲ။ကံတရားရဲ့ရက်စက်မှု့ကြောင့်လား အရှင်ဘုရားကပဲသူမကိုပြစ်ဒဏ်ခတ်ခဲ့သလား။ဒီဘ၀နဲ့ဒီမျှပဲလို့တွေးလိုက်တဲ့နေ့ကစပြီး တကယ်ကြီးဒီဘ၀ကိုအဆုံးသတ်ပစ်ဖို့ခဏခဏကြိုးစားခဲ့တယ်။အရှင်ဘုရားကမချစ်ဖူးထင်ပါရဲ့လေ ဒီကမ္ဘာမြေကြီးမှာဆက်နေထိုင်ခိုင်းပြီး ဒဏ်ရာတွေထပ်ကာထပ်ကာပေးပါတယ်။
ဘယ်ကတည်းကဒီဘ၀ကိုအဆုံးသတ်ချင်ခဲ့တာလည်းလို့မေးရင် သူ့ကိုမချစ်ခင်ကတည်းကလို့ဖြေမိမှာ။သိပ်ကိုမှောင်မိုက်ပြီးဒဏ်ရာတွေရနေတဲ့ကိုယ့်ကို ဆွဲထုတ်ပေးခဲ့တာ။အများကြီးချစ်ပေးပြီး အများကြီးဂရုစိုက်ပြီး ကိုယ့်မျက်နှာကိုပဲကြည့်ခဲ့တာ။အဲ့လိုလူကိုတစ်ဘ၀လုံးပေးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်မိတဲ့နေ့က ကမ္ဘာမှာအပျော်ဆုံးဖြစ်ခဲ့လေသလား။သေချာပါတယ် သူ့စီမှာပဲတစ်သက်လုံးခိုလှုံပစ်ဖို့စိတ်ဆန္ဒရှိခဲ့တာ။အရူးအမူးချစ်ခဲ့မိတာလေ။သူ့စိတ်နဲ့ကိုယ့်ခန္ဓာဖြစ်ခဲ့တာ ဟင့်အင်းမဟုတ်သေးဘူး ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ပါသူ့အပိုင်ဖြစ်ခဲ့တာ။စိတ်ကောခန္ဓာရော အတွေးတွေရောအရာအားလုံးကိုသူ့အပိုင်အဖြစ်ပေးထားတာ။အရမ်းအချစ်ကြီးသွားလို့လားမသိ သူ့ခဗျာသိပ်မကြာခင် ကိုယ့်စီကထွက်ပြေးရှာတယ်။ဘယ်လောက်ဆွဲထားထား ဘယ်လောက်ပဲငိုပြီးတောင်းပန်တောင်းပန် အဆုံးသတ်ကတော့တစ်ခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကိုပဲသူရွေးချယ်တယ်။ဘယ်ကတည်းကစလွဲမှားခဲ့လည်းမခန့်မှန်းတတ်တော့ပေမယ့် သူကိုယ့်ကိုမချစ်တော့ဘူးလို့သိလိုက်ရတဲ့နေ့က နှလုံးသားတခုလုံးဆွဲနှုတ်ခံရသလိုပြာဝေပြီး မူးလဲမတတ်ဖြစ်ခဲ့တာ။လူတွေဟာပြောင်းလဲတတ်တယ်ဆိုတာကိုသိရဲ့သားနဲ့ သူတစ်ယောက်ကတော့မပြောင်းလဲလောက်ပါဘူးလို့တွေးထင်မိခဲ့တာ။
ထားသွားရင်ရေဆုံးမြေဆုံးထိဓါးကိုင်ပြီးလိုက်မှာလို့ပြောခဲ့တဲ့ဒီမိန်းမကတကယ့်တကယ်ထားသွားခံရတော့ ဇွန်းကလေးတောင်ဖြောင့်ဖြောင့်မကိုင်နိုင်ရှာတော့ဘူး။စိတ်လဲမနာရက် မုန်းလဲမမုန်းရက် ချစ်နေမြဲချစ်နေဆဲဖြစ်တဲ့ဒီမိန်းမကို ထပ်ကာထပ်ကာဒဏ်ရာတွေပေးရင်း တခြားတစ်ယောက်ကိုသူကြင်နာနေရင်း ဒီလိုနဲ့ရက်တွေလတွေကြာလာတော့ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့တဲ့နှလုံးသားလေးက ငိုကြွေးပြီးဘုရားသခင်စီအကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းရှာတယ်။သေခွင့်ပေးပါတော့၊ကျေးဇူးပြုပြီးအသက်ဝိဉာဉ်ကိုနှုတ်ယူသွားပါတော့၊တောင်းပန်ပါတယ် သေပါရစေ လို့အကြိမ်ကြိမ်မျက်ရည်တွေနဲ့ဆုတောင်းရင်းညများစွာကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတယ်။
