Genç kız hayatı boyunca hep hayaller kurmuştu. Büyük bir evi, altında son model arabası...
Hayalleri ve yaşadığı hayatlar arasındaki fark o kadar çok büyüktü ki. Hayal ettiği hayatları yaşayabilmesi için bir mucize olması gerekirdi.
Küçücük bir apartman dairesinde tek başına kalıyordu. Ne annesi, ne de bir akrabası vardı. Sadece babasını tanıyordu. O da kızını terk etmişti.Annesi ise meleğini hiç görememişti. Doğum sırasında bir terslik olmuştu...
~~~
Genç oğlan hayatı boyunca her şeyi para ile elde etmişti. Babasından kalan şirket sayesinde bedavadan para kazanmıştı...
Büyük bir evi vardı. O koskocaman evde annesi ve hizmetlilerle birlikte yaşıyordu.Aileye yarın yeni bir üye daha eklenecekti.Annesinin bir yılda aşık olduğu bir adam vardı. Üvey bir baba...
Çok küçükken babasını bir motor kazasında kaybetmişti. Ne yeni bir üvey baba ne de yeni bir düzen istiyordu. Her şeyinden mutluydu.
~~~
Genç kız sabah uyandığında çok mutluydu. Yıllar sonra tekrardan mutlu olmayı başarabilmişti. Babası gittiğinden beri yüzü hiç gülmemişti.
Yaptığı çizimler beğenilmiş, o şirkette çalışmak için Dolunay'a bir şans tanınmıştı. Yarından itibaren deneme süreci olarak, otuz gün boyunca orada çalışacaktı.Yaptığı ev çizimleri gerçekten de güzeldi.
~~~
Genç adam sabah uyandığında sadece annesini kırmamak için annesinin düğününe gidecekti.
Aslında işleri vardı. İşleri fazla kafaya takmazdı. Ama yarın için işe yeni bir kızı kabul etmişti. Kızın çizimleri oldukça başarılıydı. Kızın dosyasını ve daha birçok şeyi incelemesi gerekiyordu. Kızın geçmişine bakarken aklına bir şey takılmıştı. Annesinin evleneceği adamın soyadıyla, kızın soyadı aynıydı. Kızın babası kızını yani Dolunay'ı yıllar önce terketmişti...
Belkide soyadı sadece bir tesadüftü. Genç adam odasına çıktı. Üzerine siyah takım elbisesini giydi. Ayakkabılarınıda giydikten sonra işte hazırdı.
~~~
Yarım saat sonra evin kapısı çaldı. Dolunay koşturarak aşağıya indi. Kapıyı açtığında posta kutusunun içinde bir düğün davetiyesi gördü. Eve geçti. Davetiyeyi açtığı sırada gözüne bir isim çarptı. Murat Gökçe. Bu babasıydı.
Yıllar önce kızını terk etmiş. Ve hala kendisinde nasıl yüz bulabiliyorsa bir de düğün davetiyesini kızına yollamıştı.
Kızı kadının ismine baktığında ikinci bir şok daha geçirdi. Nuray Güreş. Bu başvurduğu şirketin sahibinin eşiydi. Tabi şirketin sahibi ölmüştü. Şirketi Orhan Güreş'in oğlu Uzay Güreş yönetiyordu.
Düğün bu gündü. Haber verecekseydi neden bu kadar geç haber vermişti ki. İçinden, babası onu terk ettiği için, onu yalnız bıraktığı için babasına karşı büyük bir nefret vardı.
Ama babasını hala özlüyordu. Ona ihtiyacı vardı. O daha büyümemişti. İhtiyacı vardı ona.
Düğünün başlamasına iki saat olduğunu gördü. Hazırlanıp gidecekti o düğüne. Babasına,ona karşı olan nefretini kusacak daha sonra da büyük bir özlemle ona sarılacaktı.
