"Neyse ki anlamadı."
Müzik içerisinde sesini erkek arkadaşına duyurmaya çalışan Yoko bağırdı.
Sevgilisi onu duyamıyordu ama duymuş gibi yaptı.
"Bence de!"
Şimdi, bu gece, burada... Yanındaki kim?
O kim?
Yoko ve Sevgilisi kalabalığa girdi, birbirlerine yapışarak eğlendiler, onları izleyen bir çift gözden habersiz.
Kalabalığın arasında sıkışarak onların yanına ulaştı, fazla çaktırmadan yanındaki sarışın kızla oynaştılar. Tek amacı dikkat çekmekti, şu anlık.
Sarışın kızı nasıl olduysa çiftin yanına getirdi. Yoko'nun farketmemesi için kör olması gerekiyordu.
Sukuna'nın ona olan ciddi bakışlarını görünce sevgilisinden kollarını çekti. Gözleri açılmıştı, onu burada görmeyi beklemiyordu.
Erkek arkadaşı ellerini kalçasına doğru ilerlettiğinde Sukuna'nın gözleri eli takip ediyordu. Her aşağı indiğinde yanındaki sarışından uzaklaşıyordu.
Yoko elini ittirip, Sukuna'nın elini tutarak onu sürükledi. Kalabalıktan göz açıp kapayıncaya kadar soyutlandılar.
Kulüpün arka kapısına gittiler, buraya fazla ses gelmiyordu.
"Ne işin var burada?"
Dedi Sukuna.
"Asıl senin ne işin var? Derdin ne?"
"Buraya girmeye yaşın yetmiyor bile."
"O yanındaki dangalak mı soktu seni buraya?"
"Aynı yaştayız!"
Sukuna bir an durdu, Yoko'yu süzdü.
"Sahte kimlik kullandınız yani?"
Yoko gözlerini bilmiş bir tavırla kıstı.
"Uyuşturucu kullanmaktan iyidir."
"Yine aynı konu, bana laf sokmaktan vazgeç."
Birkaç kere öksürdü ve kaşlarını çattı.
"Tabiikide aynı konu! Yeter artık bir ergen gibi davranmayı kes ve eve dön!"
Ailesi Sukuna'nın evi terk etmesi üzerine mutsuzlaşmıştı, bu hava Yoko'yu etkiliyordu. En azından kendi için Sukuna'nın eve dönmesi en iyisiydi.
Sukuna kapıya yaslanarak güldü.
"Bir ergen gibi mi davranıyorum?"
"Aynen öyle."
İkisinden bir süre ses çıkmayınca Yoko gözlerini kapattı ve nefes verdi. Gözlerini açıp onu süzdü.
"Bak ne diyeceğim, eve dönme. Ne halt edersen et."
Sukuna'nın konuşmasına fırsat vermeden tekrar kalabalığa karıştı.
