Breathless

CHAPTER 1

Author's note:
Good day, bago lang ako rito kaya may mga scene na mejo magulo hehe, pero pipilitin kong mag improve to create more storyy. Don't spect too much hmm! Yun lg.

Enjoy!!

CHAPTER 1

Haist, its so good to be finally back. Namiss ko ang bansang ito, its been a year. kumusta na kaya ang mga kaibigan ko?

Sinundo ako sa airport ng tinawagan ni daddy, nagpahatid nalang muna ako sa condo na kakabili ko palang. Hindi ako pwedeng tumuloy sa bahay nila daddy dahil may renovation ito, matagal na kasing hindi natirhan. Pero kahit na walang renovation ay ayoko parin don. Wala kasi akong kasama dun, wala pa yung parents ko, susunod nalang daw sila pag okay na ang pakiramdam ni mommy.

Habang naga-ayos ako ng gamit ko sa closet ay bigla kong naalala na dapat ko palang tawagan si daddy dahil baka nag-aalala na sakin yun.

Simula kasi ng sumakay ako ng eroplano ay ini-mute ko ang cp ko.

Hinahanap ko yung cp ko at nahanap ko naman agad ito sa bag ko na nakapatong sa couch.

Kinabahan ako ng makitang ang daming missed call sa cp ko. Alam kong magagalit si daddy. Kinakabahan man ay dinial ko padin ang number nya. Nakakadalawang ring pa lang ay narinig ko na agad ang seryoso nyang boses.

"KRISSHA EUNICE MONTENEGRO" alam kong pagagalitan ako ni daddy dahil hindi ako nagupdate agad. Nakakatakot talaga si daddy, lalo na kung binuo na nya ang pangalan ko.

"Da-" hindi pa man din ako tapos magsalita ay nagsalita na ito kaya natahimik nalang ako.

"Why didn't you answering you're phone?! Didn't i tell that update me once you landed?!" Tanong nya sakin. I understand him, tatay sya e. Siguro nag-alala lang siguro talaga sya.

"Im sorry dad, i mute my phone when i enter the airplane dahil gusto ko pong magpahinga. Nawala rin po sa isip ko na tawagan kayo agad dahil pagod po ako." Sabi ko. Narinig ko syang bumuntong hininga, siguro pinapakalma nya ang sarili nya. Kilala ko si daddy, nagiging OA sya pag nagaalala.

Narinig ko syang bumuntong hininga "Okay. Im sorry. "Mejo kalmado na sya ngayon di katulad kanina. Naiiyak ako sa pagtawag nya sakin ng anak. Oa na kung Oa pero kasi ang sarap talaga sa pakiramdam matawag ng anak.

"Ayos lang naman po dad. Madami narin palang nagbago rito sa pilipinas" i said. Totoo yun, marami ng nagbago sa pilipinas.

Narinig ko syang bumuntong hininga. Parang meron syang iniisip. I wonder what's bothering him? Is this about our company again?

"Dad, how's mom?" I ask instead of thinking random things.

"Oh she's sleeping. Sabi kasi ng doctor kailangan nya ng pahinga." Sabi nya. Bigla naman akong nalungkot dahil alam kong matatagalan pa sila bago sumunod dito.

"Krissha kaya mo namang i handle ang company iha diba?" He said and i nodded na parang makikita nya naman.

"Opo" sabi ko. Narinig ko ang buntong hininga nya kaya kumunot na ang noo ko.
"Dad kung iniisip nyo pong hindi ko pa kaya, ay kaya ko napo. Wag napo kayong mag-alala ako napo ang bahala" i said. Trying to take away his worries.

Nagpapasalamat ako sakanila dahil sila ang nagampon saakin, at tinuring nila akong tunay na anak. Si mommy kasi ay may sakit sa mattress kaya may chance na hindi na sya makakapagbuntis. Kaya naisipan nalang nilang magampon sa orphanage kung saan ako napunta ng mamatay ang nanay ko.

Flashback:

"Nay nainom nyo napo ba ang halamang gamot na binigay ni aling soling?" Tanong ko kay nanay na nakahiga sa kawayan na higaan. Natalikod sya saakin kaya hindi ko makita kung tulog ba sya o hindi.