JiaoGulfkanawut ලස්සන cover pic එකට ගොඩක් ස්තූතිසුදා ❤️
උසස් පෙළ පන්තියේ මුල්ම දවස ආරම්භ උනා. ගුරුවරු පන්තියට ඇවිත් එයාලට ඉගෙන ගන්න තියෙන විෂයන් ගැන හැඳින්වීමක් කරා. කේනුලා හිටියෙ කොමස් සෙක්ෂන් එකේ.
ශනායයි එයාගෙ සෙට් එකයි නම් ටිකක් ලොකු කමෙන් හිටියෙ. මොකද ඉතින් එක වසරේ ඉඳන්ම මේ ඉස්කෝලෙනෙ ඉගෙන ගත්තේ. ඒ නිසා අලුත් ළමයින්ට පේන්න එයාලා හිටියෙ අඩි ගානක් උඩින්. බෝමි වගේ අලුත් ළමයින්ට පොඩ්ඩක් රැග් එකක් දෙන්න බලන් හිටියත් ටීචර්ස්ල පන්ති වලට එන නිසා ඒ අදහස ටිකක් පස්සට දා ගත්ත.
දන්නෙම නැතුව ඉන්ටවල් එකත් ඇවිත්. කේනුගෙ වගේම බෝමිගෙ බෑග් එකෙත් අම්මලා උදේ පාන්දර නැගිටලා උයල බැදලා දීපු ලොකු බත් මුල් දෙකක්, ඒත් ඉතින් අම්මෙක් නැති හරි හමන් විදියට ජීවත් වෙන අප්පෙක් නැති නේහ වගේ ළමයිට කොහෙන්ද එහෙම වාසනාවක්.
ඒ නිසාමයි නේහ ඉන්ටවල් එකේදි නැගිටලා එළියට යන්න හැදුවෙ. ඒ උනාට කොල්ලට බෝමිගෙන් නම් බේරෙන්න බෑ වගේ.....
"ඔයා ඔය කොහෙද යන්නෙ"
"එ.... එළියට"
පොත් දෙකක් විතරක් අතේ අරන් ආව කොල්ල ලඟ කොහොමත් කෑම නෑ කියලා බෝමි දන්නවා. ඒ නිසා එයා නේහගෙන් කෑම ගැන අහන්න ගියේ නෑ.
"ඇයි එළියට යන්නෙ එන්න අපිත් එක්ක කෑම කන්න. අම්ම ලොකු බත් එකක් බැදලා දුන්න යාළුවන්ටත් එක්ක...... කේනු ඔයාට අවුලක් නෑ නේද නේහ අපිත් එක්ක කෑම කෑවට"
"කමක් නෑ, මං ලඟත් ලොකු බත් එකක් තියෙනවනේ"
කේනු කවදාවත් නේහ එක්ක කතා කරලා නෑ තමයි, ගණන් අරගෙනත් නෑ, ඒත් එයාගෙ හිතේ නේහ ගැන තරහක් නම් නෑ, ඒ උනාට දැන් ඒ හිතේ තියෙන්නෙ පසු තැවීමක්. බෝමි අද නේහව දැක්ක පළවෙනි දවසෙම නේහව යාළුවෙක් කර ගත්තා. මෙච්චර කාලෙකට කේනුලා ඒ ළමය එක්ක කතා නොකරපු එකට එයා අද පසු තැවුනා.
කේනු කියන්නේ කාගෙවත් අඩු පාඩු නිසා කොන් කරන කෙනෙක් නෙවෙයි. එයා ඕන තරාතිරමක මනුස්සයෙක් එක්ක කතා කරනව. ඒත් එයා නේහ එක්ක කතා නොකරපු එකට එයාටත් දැන් පුදුමයි......සමහර විට නේහගෙ නිහඬ පිළිවෙත නිසාම වෙන්නත් ඇති කේනු එයත් එක්ක කතා කරන්න උත්සාහ නොකරෙ.....