Yine karanlıktayım.
Etrafta hiç ışık yok.
Hayır, bunu dert etmiyorum.
Yalnızım ya,
bu üzüyor beni.
Uzun zamandır karanlıktayım,
uzun zamandır kimse beni anlamıyor
Ama bunlar dert değil benim için.
Asıl sorun,
bu karanlıkta yalnız oluşum.
İnsanlar gelip hayatıma ışık olsa,
veya ışıkları açsalar ne olur
ben yalnız olduktan sonra.
Hayır, sakın yanımda olduğunuzu söylemeyin.
Sizi hissedemiyorum,
yanımda olduğunuz hissettiremiyorsunuz.
Çünkü yanımda değilsiniz.
Işık olmayın bana,
ışıkları açmayın.
Ben karanlıkta olmayı seviyorum.
Zaten benim bir dostum var
o beni çoğu zaman yalnız bırakmıyor.
O hem dostum,
hem sırdaşım
hemde mektup arkadaşım.
O benim her şeyim.
Son insan yanımı sakladığım yer.
Dedim ya,
boş verin yaşamı.
Onun gözleri ölüm kadar güzel.
O beni kendisiyle karanlıkta bırakır,
ama yalnız bırakmaz.
O bir savaşçı.
O bir kraliçe,
Ve o bir araf.
O her şeyim.
-dostum, sırdaşım ve son insan yanımı sakladığım kutsal cennetim. Yeşili yakıştırdığım tek kişi. Bu şiir sana...
(Bir yara izi kaldı bu şiirden bana)
