yara | barış alper yılmaz

beş: etki

"Kamerayla aramız iyi sanırım?" Gülerek az ilerideki Berkan'a seslendiğimde utanarak geri çekilmişti. Elimle gerek yok, anlamına gelen küçük bir jest yaptıktan sonra yanına ulaştım. "Günaydın," dedi yüzünde koca bir gülümsemeyle. Bir baş selamıyla karşılık verdim.

Dünkü tanışmamız güzel geçmişti, herkes oldukça cana yakındı. Özellikle Berkan ve Yunus, ben aralarında değilmişim gibi didiştikleri için kendimi akışın doğal bir parçası gibi hissediyordum. Sağ olsunlardı.

"Ee," dedi boynunu çıtlatırken. "Bugün ne çekiyoruz?"

"Kayda değer bir şey yok." Omuz silktim. Her zamanki içeriklerin devamıydı programdakiler. "Ben aslında çift kaleden malzeme çıkar umuduyla gelmiştim." Şirin olduğunu umduğum bir gülümseme sundum. İtiraf etmeliydim ki burada herkes beklediğimden çok daha eğlenceliydi, keşke hepsinin üzerine minik birer kamera yerleştirebilseydik de herkes her anlarını görebilseydi diye düşünüyordum. Bugün çift kalenin olduğunu duyunca da iki üç kahkahalık an yakalama umuduyla kameramı kapıp gelmiştim. Taraftarın hoşuna gidiyordu bunları izlemek. Kendilerini takımın içinden hissetmelerine yardımcı oluyordu.

"İyi düşünmüşsün onu bak." Ellerini beline yerleştirip ağırlığını sağ bacağına verdiğinde gözleri sahaya birer birer adımlayan takım arkadaşlarındaydı. "Bir tane akıllı adam yok ki takımda... Gülmekten yerlere yatacaksın!"

"Umarım öyle olur," dedim kameramı pat patlarken. "On saniyelik bir video bile Twitter'da inanılmaz karşılanıyor. Etkileşime doyarız."

"Yine bir yeni geleni kolunun altına almışsın..?" Ne ara yanımıza vardığını anlamadığım Barış Berkan'a sataşsa da bakışlarını bana odaklamıştı. Gözlerimi devirdim. Aramızda geçen şeye anlam mı yüklemişti yoksa böyle olmak hoşuna mı gidiyordu bilmiyordum ama bir çocuk gibi göründüğünü söyleyebilirdim. 

"Sana da merhaba, Barış. Adım Derya."

"E biliyorum."

"He, ben kabalık edeceğini düşünmemiştim de." Berkan'ın kıkırtısı aramızdaki gerginliği dağıtırken onu başımdan savmak için kamerayla ilgileniyor gibi yapmaya karar vermiştim. Girişimim yanlış kişinin üzerinde başarılı olmuştu. Berkan işimi bölmek istemediğinden şans dileyip aramızdan ayrılmış, Barış ise inat eder gibi bana daha da yaklaşmıştı. Bedeni benimkinin arkasında yer alırken başı omzumun üzerinden kameraya eğilmiş, ne yaptığıma bakıyordu. Kafamı ona çevirdiğimde yüzlerimizin gereksiz yakınlığından rahatsız olsam da bunu fark etmesini istemediğimden bozuntuya vermedim. "Ne var?"

"Kamerayı baştan üretsen bu kadar sürmezdi," dedi yüzünde ukala bir gülümsemeyle. "Fark etmedim mi sanıyorsun?"

"Fark ettiysen beni rahat bırakmış olman gerekiyor."

Dilini damağına vurdu. Ne arsız adam! "Berkan'a çok takılma sen."

"Hayırdır?" Kaşlarım havalanırken gülümsememi bastırmaya çalıştım. "Bildiğim var ki konuşuyorum, kızım..!"

"Senin bildiğin beni ilgilendirmez, Barış Alper Yılmaz." Bir şey söylemek üzere ağzını açtı ama yapamadı. Okan Hoca sahaya adımlamıştı çoktan. Yerine dönmesinin gerekliliğiyle bedenini uzaklaştırdı. "Konuşacağız bunu," dedi ve gitti.

•

bilinmeyen
derya selam
berkan ben
numaranı mert'ten aldım, umarım senin için sorun değildir

selam
elbette sorun değil, birlikte çalışıyoruz

sana şeyi soracaktım ben
haftasonu kaynaşma etkinliği var da
eşli
malum ben de tek tabancayım
benimle gelmek ister misin
yani sen de biraz bizimkileri tanımış olursun diye düşündüm ama
istemiyorsan hayır diyebilirsin çekinme sakın

berkan biraz sakin olur musun ahzhahshahs
seninle gelmek isterim
ayrıca çok naziksin, teşekkür ederim :)

çok sevindim
gerçekten yani
o zaman ben sana günü saati mekanı falan atarım
kıyafet seçmen falan gerekiyordur şimdi senin

e kadınlık zor zanaat, biliyorsun

tabi :')
görüşürüz yine o zaman
tıkandın di mi ezik herif |

görüşürüzzzz