အခန်း ၄၆၂ ။ နည်းနည်းချန်ပေးထားပါ
"ဟေး သူတို့က မင်းကို ရှာနေတာပဲ" ကူယွဲ့က ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ သိပြီးသလိုမျိုး ဖြေလေတယ်။ သူက တစ်ခဏစဉ်းစားကာ ပြောတယ်။
"စုစုပေါင်း လူ၂၃ယောက်၊ သူတို့အားလုံးက နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူတွေ ဒါမှမဟုတ် ခရီးသွားအမတတွေ၊ သူတို့အားလုံး အဲလောက်ဝန်းကျင်ပဲ" စောနကတင်ဖြစ်သွားတဲ့ ထူးဆန်းဖြစ်အင်က သံသယမရှိ အာရုံစိုက်ခံလိုက်ရတာပဲ။
ဖက်တီးက ချက်ချင်း ဖြူဖျော့သွားတယ်။ သွေးပျက်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ သူ့မျက်နှာပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားတယ်။
"ကျွန်တော် ဘာလုပ်သင့်မလဲ၊ ခုချက်ချင်း ထွက်ခွာကြရအောင်"
"ထွက်သွားရမှာလား၊ ဘာလို့လဲ" ကူယွဲ့ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
"မင်း ဒါကို အနှေးနဲ့အမြန် ဖြေရှင်းရမှာပဲ၊ သူတို့ ဒီကိုရောက်လာတာ ကောင်းတာပေါ့၊ ကါတို့ သူတို့ကိုရှာရတဲ့အချိန် သက်သာတယ်"
"ဖြေရှင်း... ဖြေရှင်းမှာလား" ဖက်တီးက စကားထစ်နေတယ်။ ကူယွဲ့က ဒါကို အလေးအနက် ထားနေတာမြင်တော့ သူ ပိုပြီးတောင် သွေးပျက်လာတယ်။
"သူတို့က အကျိုးအကြောင်း နားထောင်မှာ မဟုတ်ဘူး"
"သူတို့ကို အကျိုးအကြောင်းညှိမယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ"
"အာ အဲလိုမဟုတ်ဘူးလား"
ကူယွဲ့က ခပ်ပြတ်ပြတ်ရယ်ကာ သူ့လက်ထဲက ယပ်တောင်ကို ဖြန့်လိုက်တယ်။ တစ်လုံးချင်းစီ သူက ဖိပြောလေတယ်။
"ငါတို့လုပ်ဖို့လိုတာက သူတို့ကို ကောင်းကောင်းရိုက်နှက်ရုံပဲ" တခြားသူတွေကို သုံးစွဲဖို့တောင် တွေးခဲ့သူတွေကို ဖြေရှင်းဖို့ တစ်ခုတည်းသောနည်းက လက်သီးပြဖို့ပဲ။
ဖက်တီး ။ ။ "..."
ဖြေရှင်းမယ်ဆိုတာ ဒါကိုဆိုလိုတာလား။ ဒါ ပြဿနာ ပိုပြီးဖြစ်စေနိုင်တာမဟုတ်ဘူးလား။
"ခင်ဗျား... သူတို့၂၃ယောက်ရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ အားလုံးက နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေ ဒါမှမဟုတ် ခရီးသွားအမတတွေဆို"
