Daddy Issue: Steven Vasques #boyxboy #tagalog

Kabanata 15 (R18+)

Allen's POV

FLASHBACK

Habang tumatanda ako, unti-unting nagkakalinaw ang lahat. Na kung ano ba 'tong pinasok kong sitwasyon, kung ano ba talaga ang gusto ko? Normal pa ba ito?

Ama ko siya, anak niya ako— mali itong naiisip ko. Kaya nakapagdesisyon ako na itigil muna ang lahat ng kahibangan ko kay Dad. Ayoko magulo ang isipan ko nang mga panahon na iyon. Kailangan ko magfocus sa pag-aaral, at alam kong hindi iyon magiging madali.

Sa araw-araw naming nagkikita, hindi ko maiwasang manlagkit ang tingin ko kay Dad. Kahit ba na sobrang nagsusungit siya sa akin, positibo ang balik sa akin. Ang sarap pakinggan ng boses niya sa tuwing nagsusungit, nagagalit, nagtatampo o naglalambing kay Mom— hindi maiwasang tigasan ng sobra. Hindi ko mapigil magsimulang magjakol sa tuwing sumasagi sa isipan ko ang hubad na katawan ni Dad.

"Uggh. "

Napapakagat labi nalang ako. Humihinga ako ng malalim para kontrolin ang sarili ko. Habang tumatanda ako, nagiging komplikado na ang lahat para sa akin.

Nais kong matuwa si Dad sa akin, kaya aapinagbuti ko ang pag-aaral. Lahat ng matataas na grado na nakukuha ko sa school, sa kanya ko unang pinapakita. Kahit kailan hindi ko siya nakitaan ng tuwa o pagkamangha, ni batiin niya ako sa mga accomplishment ko wala akong narinig sa kanya. Pero shit lang, sobrang lakas ng dating niya. Sa tuwing ginagawa niya sa akin, lalo akong ginaganahan magsipag.

Tama nga ang naging desisyon ko na hindi muna pumasok sa anu mang relasyon sa school. Nananatili akong discreet, tahimik at ipakita sa mga nakapalibot sa akin na outcast ako, sa ganoong paraan— nakontrol ko ang sarili ko hindi lang sa kamanyakan na taglay ko, pati na rin sa pinapangarap kong pag-asa na matagpuan ko sa ama ko.

Lumipas pa ang mga panahon, nakagraduate na ako sa highschool, inaasahan ko na si Dad ang makakasama ko pero nagkamali ako— si Mom ang nasa tabi ko nang mga panahong iyon. Gusto kong umiyak na hindi maintidihan. Sobra akong nalungkot. Dahil hindi ko magagawa ang lahat ng ito kundi dahil kay Dad.

Siya nagbigay ng inspirasyon sa akin na mag-aral ng mabuti, o kumuha ng mataas na grado, o maghanap ng magamdang unibersidad. Umaasa ako na babatiin niya ako sa huling araw ko sa highschool, o sa mahalagang yugto ng buhay ko.

Sumagi sa isip ko, marahil dapat isuko ko na itong nararamdaman ko kay Dad. Mag-ama kami. Habang nagkakamalay na ako sa paligid ko— napapatunayan lang na mali ang pagtibgin kong ito sa mata ng mga taong nakapalibot sa amin, lalo na sa maykapal.

Alam ko sa sarili ko na mahal na mahal ko siya, higit pa sa pagmamahal na binibigay ni Mom sa kanya.

Kaya naisipan ko ito na ang huling araw na mag-iisip ako na may pag-asa sa aming Dalawa. Tutal, hindi narin naman tama ito— at ako lang ang nag-iisip ng kalokohang ito. Kaya pinagtuunan ko nalang ang pansin ko sa pagpasok sa kilalang kolehiyo sa maynila. Medyo malayo ang unibersidad na gusto kong pasukan.

Ilang linggo matapos ang graduation. Nang makatangap ako ng positibong balita, gusto ko ipaalam agad kay Dad bilang surpresa sa kanya na nakapasa ako sa school na gusto niyang pasukan ko university, birthday niya ngayong araw. Nakakalungkot lang hindi namin macelebrate ng buong pamilya since wala si Mom ngayon— nasa probinsya para pumunta sa burol ng kamag-anak namin. Hindi ko lang alam kung naalala ba ni Mom ngayon na birthday ni Dad. Hindi rin naman kasi kami nagcecelebrate ng birthday ni Dad noon pa man. Kung hindi ko itatanong kay Mom, hindi rin naman niya sasabihin sa akin.

Ngayon nakaupo si Dad sa sofa at nanonood ng TV sa sala. Pagkakataon ko nang iabot ang regalo ko, at talagang tapusin kung ano man ang pagtingin ko sa kanya. Pero bago ko pa maiabot ang regalo ko, biglang may nagdoorbell.