အခန်း (၆၃၇) : သူတော်စင်များ၏ ဟောပြောပို့ချခြင်း
သူ့စမ်းသပ်ချက်အပြီးတွင် ပုခုံးပေါ်မှ ဝန်ထုပ်ကြီးပေါ့သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယခုအခါ စည်းမျဉ်းနှင့် ပိုင်နက်ကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ပိုမိုချောမွေ့နေပြီ ဖြစ်၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ အတားအဆီး သို့မဟုတ် အကာအရံကို ဖယ်ရှားလိုက်သလိုမျိုး ဖြစ်ကာ ရလဒ်အနေဖြင့် မိုးမြေ၏ စည်းမျဉ်းများကို ရယူပြီး နားလည်ဖို့ ပိုမိုလွယ်ကူသွားသည်။
ဝမ်ဝေ့က ထိုအပြောင်းအလဲ၏ အကြောင်းအရင်းကို သိထား၏။ သူက ယခင်ကတည်းက သူတော်စင်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူသည် စမ်းသပ်ချက်ကို မဖြတ်ကျော်ရသေးသည့်အတွက် မိုးမြေက အသိအမှတ်မပြုခဲ့ပေ။ သူ ခံစားရသည့် ဝန်ထုပ်နှင့် အလေးချိန်က ကမ္ဘာကြီးနှင့် သူ မလိုက်ဖက်ခဲ့ပေ။
ငါ ဟောပြောပို့ချလိုက်ရမလား...
သူက တွေးလိုက်မိသည်။ သူတော်စင်အဆင့်ကို ထိုသို့နာမည်ပေးထားရသည့် အကြောင်းအရင်းတစ်ချက်မှာ အစစ်အမှန်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် သူတို့၏တာအိုကို လူအုပ်စုထံ ဟောပြောပို့ချနိုင်၍ ဖြစ်သည်။ အပြန်အလှန်အားဖြင့် ကောင်းကင်တာအိုက သူတို့ကို ကုသိုလ်ပမာဏ အနည်းငယ် ချီးမြှင့်လာလိမ့်မည်။
ရှေးဟောင်းဧကရာဇ်ခေတ်ကာလတွင် သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများက အလွှာနိမ့်သို့ သွားကာ ကမ္ဘာငယ်၊ အလယ်အလတ်ကမ္ဘာနှင့် မဟာကမ္ဘာများဆီ ဟောပြောပို့ချပြီး ကုသိုလ်ကို ရယူကြသည်။ ကံဆိုးစွာဖြင့် အချိန်ကုန်လွန်လာသည့်အခါ ထိုနေရာ၏ ကျင့်ကြံရေး အဖွဲ့အစည်းဖြစ်လာပြီး ထိုသို့လုပ်ဆောင်ဖို့ရာ အကျိုးမရှိတော့ပေ။
ယခုခေတ်ကာလ ကျင့်ကြံသူများက ထိုနည်းလမ်းကို အသုံးပြုသည့် တစ်ခုတည်းသောအချိန်မှာ ကမ္ဘာအသစ်ကို တွေ့ရှိစဉ်အချိန်သာ ဖြစ်၏။ အကြောင်းအရင်းတချို့ကြောင့် ကျင့်ကြံရေးအဖွဲ့အစည်း မရှိသေးသည့် ကမ္ဘာ သို့မဟုတ် ဖြစ်တည်လာခါစ ကမ္ဘာတွင် ကျင့်ကြံရေးအဖွဲ့အစည်း မရှိသေးသည့်ကမ္ဘာက အသစ်အတိုင်း ဖြစ်၏။
