"ကျုပ်ဒေါသကိုဆွနေတာလား"
သိုဝ်၏လက်ဖဝါးက ထိုလူကြီးမေးဆီရောက်သွားကာ အသာပွတ်ပေးပြီးမှ အောက်သို့လျှောဆင်းသွားပြီး လည်ပင်းကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ညှစ်အားကြောင့် ထိုလူကြီးကအသက်ရှူမဝသလိုဖြစ်လာသော်လည်း ရန်စသောအပြုံးအပေါ်တော့ သက်ရောက်မသွား။
သူ့ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုပင် ပြန်လည်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပြီး လျှာကိုထုတ်ပြလာသည်။ လူငယ်လေးက ထိုလျှာကိုဖမ်းဆုပ်ဖို့ ငုံ့ချလိုက်သည်။
ချောကျိကျိုလျှာနှစ်ခုဟာပူးကပ်သွားပြီး တံတွေးများဖလှယ်ကာ နှုတ်ခမ်းတို့မှာလည်း စုပ်ယူခံလိုက်ရသည်။ လူတွေဘာကြောင့်များ နမ်းရတာကြိုက်သလဲ သူတို့နှစ်ဦး သဘောပေါက်ဖို့သိပ်မကြာလိုက်။
နမ်းနေရင်းနဲ့မှ လူငယ်လေး၏လက်တို့က ယခုထက်တိုင်မချွတ်ရသေးသော လူကြီး၏ရှပ်အပေါ်ကနေ ပွင့်ချပ်လေးကိုကုပ်ခြစ်ကာ အားမလိုအားမရဆွဲဆိတ်ရန်ကြံနေသည်။
ဒေါက်တာခန့်သစ်လွင်သည်လည်း အနမ်းနှင့်ကုပ်ခြစ်မှုကြောင့် နာကျင်မှုထံကနေ အနည်းအကျဥ်းကုစားခံလိုက်ရရာ ပြန်လည်မထောင်မတ်ဘဲ မနေတော့ချေ။
သူက တကယ့်ကို နာကျင်မှူမှာသာယာနေတတ်တဲ့ Mပဲ???
ဗြိခနဲ ဆွဲဖြဲသံတစ်ခုက သာယာနေသောသူ့ကိုပြန်လည်ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။ လူငယ်လေးက သူ၏ရှပ်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သည်းကြီးမည်းကြီးဖြင့် နို့သီးများကိုစတင်တိုက်ခိုက်သည်။
လျှာနွေးနွေးက သူ့အရေပြားပေါ် စိုစိစိနဲ့လာကပ်တော့ ဒေါက်တာခန့်သစ်လွင်မှာ ကြက်သီးထသွားသည်။ ထိုလျှာက တင်းပြီးမာနေသောနို့သီးခေါင်းနားတဝိုက်တွင် ချောကျိစွာကွေ့ဝိုက်နေပြီး သူ၏ရင်ဘတ်ကို ပိုပြီးတင်းကြပ်လာစေတော့သည်။ တင်းကြပ်လာသည်နှင့်အမျှ နို့သီးခေါင်းအလျက်ခံချင်သည့်ဆန္ဒက ပြင်းပြင်းပြပြပေါ်ထွက်လာ၏။ မတိုင်ခင်ကအထိ သူ့တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ထန်နေသောမိန်းမတစ်ယောက်လို နို့သီးအလျက်ခံချင်မိလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားဖူးချေ။
