Birden bir polis içeriye girib "sen ne yapıyorsun burda". Hemen kolyeni çantama atdım. "Hiç sadece buraya bakıyordum." "Bura tehlikeli buraya girme " Dedi bense"niye ? " Olmaz işte" "bana bak polis bunu ikimizde iyi biliyoruz ki Anna hanım kendini öldürmedi kimse onun canına kıydı bunu benden saklamayın" tam gozlerinin içine bakıyordum. "Sen ne saçmalıyorsun benimle hiç kimse böyle konuşamaz şimdi ise burdan çık "sinirli haliyle bana bağırdı belkide doğru söylüyordu ama bunu her kes iyi biliyordu ki o kendini öldürecek kadar Salak digildi bunu kimse yaptı ama neden onu öldürdü ben bunu bulmalıydım .
Ders bitene kadar polisler buradaydı ve dersin bitmesi üçün saniyeleri sayıyordum.Birden zil çaldı . Çantamı alıb bahçeye düşüb katil baresinde bilgi toplamak için yer arıyordum ve en iyi yer çatıydı. Ama polisler burda oldukları için oraya çıkamıyordum ve akşama kadar burada olacaklar. Bense onların gitmesini bekleyemezdim. Birden aklıma annem ve babami arayıb bu gün gec gelicem okulda kütüphanede arkadaşlarla proje ödevi yapıcaz yalanı müthiş olur. Hemde Anna hanımin öldüğünden haberleride yoktu. Böyle arayıb anneme söyledim ilk önce izin vermedi ama sonra arkadaşlarıma dedikde hemen izin verdi. Akşama kadar kütüphanede gizlice saklandım. Polis araçları gitdiyini gördüm. bir iki saat sonra okulda hiç kimse kalmamışdı bır tek kapıdaki korumalar onlarda beni görmezdi gizlice çatıya çıktım her yer karanlık olduğu için hiç bir şey görmüyordum. Telefonumun ışığını yandırıb etrafa bakınmağa başladım. Çatıda hiç bir şey yoktu birden karşımda karanlık bir gölge gördüm. Telefonum elimden düştü. Telefonumun yerden götürüb arkama döndüm . Simsiyah giymiş yüzünde maske olduğu için onun yüzünü göremedim bile. Korkunç sesiyle konuşmaya başladı. " Kolyeyi ver yoksa senide müdür gibi burdan iterim." Didi çok korkuyordum ve titrek bir sesle " kolyeyi vericem sadece sen kimsin? ve neden Anna hanımi öldürdün." "Bu seni ilgilendirmez bu bizim aramızda olan bir şey kolyeyi vericekmisin yoksa seni öldüreyimi". Hemen kolyeyi çantamdam çıkarıb ona verdim. Sadece kolayeye dikkatli baktığımda gece oldukda kolyenin üzerindeki ay parlıyordu.Katil kolyeyi alıb kaçtı. Arkasınsa gidemedim korkumdan. Bahçeye inib babamı aradım beni okuldan alsın diye. Babamı bekleyene kadar düşünüyordum.Bu katil kim? Kolyenin bende olduğunu nereden biliyor? ve neden bu kolye bu kadar önemli hiç anlamamışdim ama onu bulucaktım. Eve gidib hemen odama çıktım. Camdan ay ışıltısı parlıyordu ve hemen onun karşısına gelib aya dikkatla baktığımda kolyenin üzerindeki kimi parladığını gördüm. Of ben gerçekten aptalım diğerek kafama vurdum neden oraya çıktım ki o zaman kolyeni elimden almazdi. Kafam çok karışıktı napicağımı bilmiyordum. Kıyafetimi değiştirib uyudum. Çok yorgun olduğum için kafamı yere koyduğum an uyudum.güneş ışıklari gözüme düşer düşmez uyandım her zaman ki kimi duş alıb okula toparlandım . Aynanın önünde saçımı toplayarak düşünüyordum bu gün ölüm adlanan yere gide bilirim Anna hanımda artık bana engel olmazdı çünki o ölmüşdü. Hemde bu gün onun ölüm merasimi yani bu gün ders gecmeyiz. Çantamı alıb aşağıya inib "günaydın"Didim Babam bana doğru yönelib"müdürünuz ölmüş bize niye söylemedin ve dün gece o öldüğü halde kütüphanede neden kaldınız " tam sınırlı bir haliyle gözlerimin içine bakıyordu gözlerimi kaçırmam lazımdi çünki kimsenin gözlerini içine baktikda doğruları söylerdim. Gözlerimi kaçırarak 'hic sadece proje ödevine yapıyorduk". Babam bana dikkatle gözlerimi izliyor bense gözlerimi kaçırıyordum. " Gözüm üzerinde birde gece gelme hemde böyle şeyler oldukda eve ders bittiğinde gel " diyerek sofradan kalkdı. Biraz rahatlamışdim ama yinede kafam karmakarışıkdi ve korkuyordum. Evden çıkıb okula yürüyerek gitmeyi tercih etdim. Okula çatdığım an ölüm adlanan yere gitdim dışarıda Anna hanım için merasim geçiriyorlardı. Bense görünmeden buraya gelmişdim. Buraya ilk kez rahat bakiyordum her zaman Anna hanım geldiği için çok zaman bazı şeyleri kaçırıyordum. Bakınmağa başladım birden bir kitab yere düştü. Çok korkmuştum çünki ona hiç dokunmamışdım bile.kitabi yerde orta sayfası açılmışdi. Kitabi korkarak yerden götürdüm kitabın üzeri toz içindeydi. Kitabi okumağa başladım. "Güçleri olan kişi zamanı durdura biliyor ve sevdiği insanlara bir şey oldukda önceden biliyor. Ama güçleri olan kişi kendinin haberi olmadan insanlara çok kötülükler eder. Ama kendini iyi insanlardan biri zan eder. İnsanlarin çok kötü kalbini kırar hiç bir şeyden korkmaz. Yılan önüne çıksa bile eliyele onu boğa bilecek kadar korkmaz olurlar. güçler ilk önce bedenini ele geçirdiyinde o insanlara ufak zararlar verir. Ama zihnini ele geçirdiyinde çok kötü şeyler oluyor. İnsanları öldürür kendisi bunu istemese bile." Kitabı yerine koyub. Ağlamağa başladım ve uca sesle ben güç filan istemiyorum. Allahım nolur bana yardım et. Ben napicam? insanlara kötülük yapmaq istemiyorum. Kötü birisine dönüşmek istemiyorum.
Devam edicek
