🎧 chris grey - let the world burn maryjo lilac - two hearts chase atlantic - die for me
medyayi genel hatlarla aklinizda fikir olussun diye ekledim fazla benzemiyor ilk kez gorenler bolum sonunda izleyebilir<3
azıcık yorum yapabilirseniz sevinirim çünkü direkt okuyup geçiyorsunuz sizin beş dakikada okuduğunuz bölümü saatler harcayarak yazıyoruz ama etkileşim beklediğimizde de bizi suçluyorsunuz ve bu hiç hoş değil
bir de bölüm bir tık şey,,, 🥹 !! tw +18 unsurlar (kan vs.)
//
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚝
senin adın taehyung olacak, benim aksime hayatın boyunca tuttuğun tüm dilekler gerçek olacak bebeğim.
taehyung bir anlığına daldığı uykudan uyandı usulca. terlemiş, içinde kötü bir hisle gözlerini açmıştı. ilk kez rüyasında annesinin gençlik hâlini görüyordu. doğduğu an kulağına fısıldanan ismi ve ardından gelen cümleleri de ilk kez duymuştu. duymuştu fakat hiç mantıklı gelmiyordu çünkü madem isminin anlamı buydu, neden hayatında hiçbir şey istediği gibi gitmemişti? neden lanetli bir yaşam sürüp durmuştu ve kimseyi ne hayatına sokabilmiş ne de onların hayatına girebilmişti?
gözlerini ardı ardına kırpıştırdı ve eliyle gözlerini ovdu. etrafına bakındıktan sonra uyuyakaldığı yataktan -annesinin yatağından- kalkıp pencereye doğru ilerledi. akşamüstü olmuştu çoktan. annesi için yaptığı yer bulma büyüsü ilk kez işe yaramamıştı ve taehyung, aklındaki binbir türlü düşüneyle beraber dolunayın tüm ihtişamıyla gökyüzünde olduğunu görebiliyordu. bu yüzden telaşlandı, üzerindekileri bile değiştirmeye zamanı yoktu. yola koyulmalı, gerçekleri bir an önce öğrenmeliydi.
sonuçta annesi ortadan öylece kaybolmuş olamazdı değil mi, jeon ailesinin asıl amacını öğrenmeliydi.
bu nedenle bir hışımla çıktı evden. daha önce jungkook sayesinde gitmişti oraya, jeon ailesinin evinin olduğu yeri biliyordu. ayakları geriye doğru adım atmak istese de içindeki şüphe onu yiyip bitiriyordu. bisikletine atlayıp sürmeye başladı. jeon ailesinin evine doğru giderken umduğu tek şey şüphelerinin boş çıkması, annesinin orada -onların evinde- olmamasıydı.
new orleans, 1897
derler ki: aile her şeyden önce gelir. bizi biz yapar, birleştirir ve aynı zamanda da lanetler.
jeon ailesinin başına gelenler de bundan farksızdı. diğer herkesten uzakta sakin bir aile yaşamı kurmak isteyen esther ve mikael daha çocukları doğmadan seneler önce ufak bir kasabaya yerleşmiş, geçmişlerini tamamiyle geride bırakmışlardı. bunun tek sebebi ailesiyle yeni ve bembeyaz bir sayfa açmak istemeleriydi.
