Gecenin Aydınlığı - Jikook

~☆~

Hala vmin ve yoonmin ficleri hakkında bir şey söylemediniz ben galiba olduğu gibi yayımlicam.

İyi okumalar..♡

Yazar

Jimin'in kaçırlmasının üzerinden yaklaşık 2 saat geçmişti. Jungkook deli gibi aklına gelen herkesi sorgulamıştı. Hiçbirinden olumlu cevap alamayınca daha da çıldırmıştı.

Jimin'de durumlar daha farklıydı. Aldığı hasarlar yüzünden gözünü bile açıcak gücü kalmamıştı. Tek yapabildiği kısık kısık yalvarmaktı. Tabi bunu kendisi dışında duyan yoktu. Boğazları bağırmaktan ağrıyor zar zor yutkunuyordu.

Bacağında ki yara sarılmıştı ancak üstün körü yapıldığı için hala fazlaca acıyor ara ara da kanıyordu. Birinin kurtarması için dua etmekten başka yapabildiği bir şey de yoktu.

Jimin, bunları yaşarken Jungkook'sa aklına gelen isimle odağını anında otele döndürmüştü. Arabayı son gaz sürerken otelin otoparkına girip park etmekle uğraşmadan anında aranayı kitleyip çıkmıştı. Koşarak kendi odasının hemen alt katında ki Maria'nın odasının kapısına dayanmıştı. Kapıyı kırarcasına hızla çalıyordu. "Ayh NOLUYOR BE- J-jungkook?"

Maria'nın yüzü gördüğü kişi ile çoktan gülmeye başlamıştı. "Nasılsı-"

"JİMİN NERDE?" Maria'nın gülen yüzü anında solmuş yerini korku almıştı. "N-ne bileyim ben n-nerde?" Jungkook dişlerini daha çok sıkmaya başlamıştı. Şuan hiç düşünmeden karşısında ki bu kadını öldürebilirdi. "BİLMİYOR AYAKLARINA YATMA BİR KEZ DAHA SORARSAM ÇOK KÖTÜ OLUR JİMİN NERDE?!"

Maria sıkıştığı hissediyordu. Yapabiliceği tek şey vardı yüzüne kapıyı kapatıp kaçmak ancak Jungkook'un güçlü kolları buna engel olmuştu. Maria geri geri sarsak adımlar atarak kaçmaya çalışıyordu ancak Jungkook onun bileğinden yakalayıp koltuğa doğru çoktan düşürmüştü bile. Üzerine çıkıp boğazına yapışmış konuşana kadar da bırakmaya niyetli değildi.

"Kim olduğumu unutuyorsun Maria.. Mafya işlerini yıllar önce bırakmış olsam da ben hala aynı caniyim.. cevabını verirken iyi düşün ama acele et." Maria konuşucağını belli eder gibi kafasını sallayıp elini kaldırdı. Jungkook ellerini birazcık gevşetti ancak tam olarak bırakmadı.

"Ü-üvey babası.. para t-teklif etti. Hepsini J-jimin'den almayı planlıyor.. ç-çok özür dilerim.. o giderse b-bana geri dönersin s-sandım." Jungkook hıçkırarak ağlayan kızı umurusamadan sinir küpü olmuş bir şekilde odadan kapıyı çarparak çıktı.

Diğer arkadaşlarına da kısaca mesaj çektikten sonra arabasına atlayıp aile evine dedesini görmeye gitti. Arabanın limitini umursamadan daha da hızlandı. Dakikalar içinde vardığı kapıyı hızlıca çaldı. Kapı açıldığında karşısında annesi vardı. "Oğlum?"

"Çekil anne dedemin yanına gitmem lazım." Annesini umursamadan yanından çekip gitti. "Deden üst katta odasında." Arkasından seslenen annesiyle odağını üst kata çevirmişti. Merdivenleri üçerli atlayıp dedesinin odasının kapısında durup bir kaç kez tıklatmıştı. İçeri girmesi için dedesi komut verdiğinde sakin kalmaya çalışarak -her ne kadar başaramasada- içeri girmişti.

"Bir saniye bekle Jungkook küçük bir işim sana tekrar dönücem." Jungkook saliseleri sayarken tırnaklarını yemeye başlamıştı. Ayakları sanki kendisi yapmıyormuş arızalanmış gibi sürekli ritim tutuyordu. Buda dedesinin dikkatini çekmesini sağlamıştı. "Jungkook sorun mu var?" Jungkook dedesinin konuşmaya başlamasıyla bakışlarını anında ona yöneltti.

"Dede ben geri dönücem." Dedesi şüpheli bir bakış atmıştı. "Evlat sorun ne tam olarak? Sen bir anda kirli işlere geri dönmek istemezdin? Bir sıkıntı varsa sana yardımcı olabilirim." Jungkook aklından bir an bile çıkmayan Jimin'le dolan gözlerini dizginlemeye çalıştı. "Dede Jimin."