အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 40

♎️Chapter 40

ထိုအခိုက် အိတ်ကပ်ထဲမှ ဖုယွမ်ကျိုး၏ဖုန်းက အကြိမ်ရေအနည်းငယ်ခန့်တုန်ခါလာလေသည်။ ထိုသူမှာ ရုတ်တရက်လန့်နိုးသွားသလို လှုပ်ရှားလာလေ၏။ ရန်ရှူးထန်ကသူ့လက်ကိုပြန်ထုတ်ကာ ဖုယွမ်ကျိုးကိုထိုင်နိုင်အောင်ကူညီပေးလာခဲ့သည်။

ဖုယွမ်ကျိုးထံဖုန်းခေါ်လာသူမှာ ယွမ်ယဲ့ဖြစ်ပြီး သူဘယ်မှာလဲဟုမေးလာခဲ့သည်။ ဖုယွမ်ကျိုးကပြန်ဖြေလိုက်၏။

"ငါအပြင်ဘက်လမ်းမှာ..မင်းကရော"

"ငါအခုလေးတင်ခုံကိုပြန်ရောက်တာ...မင်းကိုမတွေ့တော့လို့..."

ယွမ်ယဲ့ကပြုံးလိုက်လေသည်။
"မင်းကိုတွေ့ပြီ..."

"ငါလည်းမင်းတံခါးနားမှာရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်တယ်..."

ဖုယွမ်ကျိုးက ဖုန်းချလိုက်ကာ ရန်ရှူးထန်ကိုပြောလိုက်၏။
"ဒါဆိုငါအရင်ပြန်နှင့်မယ်နော်..."

"ငါလည်းမင်းနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်..."
ရန်ရှူးထန်ကလည်း ခုံမှထလိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး...ငါကလူသွားရှာရဦးမှာ..ငါအရင်ပြန်နှင့်လိုက်မယ်...မင်းဒီမှာခဏထိုင်နေလိုက်ဦး..."

ဖုယွမ်ကျိုးက ပြောပြီးသည်နှင့်ထထွက်သွားသည်။ ရန်ရှူးထန်၏တုံ့ပြန်ချက်ကိုသတိမထားမိပေ။ အကြောင်းမှာ သူတစ်စက္ကန့်ပင်မထိန်းချုပ်ထားနိုင်တော့သောကြောင့်ပင်။ ရန်ရှူးထန်ကိုမတွေ့ရတော့သည့်အခါမှ သူ၏ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသည့်ပုံစံကပေါ်လာပြီး နှလုံးအိမ်တွင် ကြီးမားပြင်းထန်သည့်မုန်တိုင်းတစ်လုံးရိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။

သူကြားလိုက်ရသည်။

ရန်ရှူးထန် ယခုလေးတင် ဖွင့်ပြောလိုက်သည့်စကားကို သူကြားလိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူအိပ်ပျော်နေခဲ့သော်လည်း အသိစိတ်ရှိနေခဲ့သေးသည်။ ရန်ရှူးထန်ကသူ့အား အိပ်ပျော်နေလားဟုမေးခဲ့သော်လည်း သူပြန်မဖြေခဲ့ပေ။ ရန်ရှူးထန်ကသူအိပ်ပျော်နေသည်ဟုထင်ပြီး ဖွင့်ပြောလိုက်ခြင်းပင်။ သူချက်ချင်းထထိုင်မိတော့မည်အထိ ဖြစ်သွားခဲ့သော်လည်း အားကုန်သုံးပြီးထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့၏။