Hyunjin & Minho ff
bxb
Yanlışlarla dolu bi' hayattan kurtulmak için kaçtığı yolda;aşk, sevgi ve düzgün bi' eş olacağını düşündüğü ay ışığına ilerlerken; karanlığa adımladığını bilemedi. Kendisine ceza gibi gelen evlilikte yeni bi' yol aradı, tekrard...
Minho oğlunun konuşmasıyla beraber gerçekliğe dönmüştü. Dalgın bakışlarını duvardan ayırmış oğluna dönüp gülümseyerek konuşmuştu:" Olur mu öyle şey shin,sevindim tabii! Sadece şaşkınım." Demişti sahte bir tavırla.
" Bunu kutlamalıyız baba! Bunu hemen Felix amcama yetiştirmeliyiz."
" Sen odana gidip resim çiz biz babanla konuşalım bu kutlama işini olur mu?" Shin heyecanla kafa sallayıp" minik kardeşimin resmini çizeceğim" diyip odasına doğru koşmuştu. İçi kıpır kıpırdı minik oğlanın. Bir kardeşinin olmasını her şeyden çok istiyordu,her gece dua ederdi tanrıya ve sonunda duaları kabul olmuş boşa gitmemişti.Shin'in bu sevinci ikili mutlu etmişti ama ikisi tekrardan baba olmaya hazır ve istekli değillerdi.
" Shin'e hamile kaldığım zaman da bu kadar soğuk karşıladın ama bu sefer başka bir şey var. N'oluyor minho,bu sefer neden istemiyorsun?"
" Bana bir şey olduğu yok,sadece beklenmedikti. Korunuyorduk üstüne ilaç alıyorsun, bunlar varken nasıl mümkün olabilir ki? Bu konuyu çok önceden konuşmuştuk, tekrardan bir çocuğun olmaması ikimizin kararıydı ve şuan karşıma geçmiş neden istemiyorsun diyorsun. " Minho'nun sesi hafiften yükselirken, hyunjin'de onun yüksek sesine öfkeleniyordu.
" Ayrıca shin'e hamileyken gerçekten o bebeği istedin mi sen? İstemedin,en az benim kadar istemedin sen çocuğu hyunjin. Yalnızca bana yakın olabilmek, beni kendi etrafında pervane etmek için bebeği kullandın sonuçta başarısızlık. Tekrardan mı bunu istediğin için ilaçları almadın, senden beklenebilecek bir şey asla şaşırmam." Demişti alayla.Hyunjin gözlerinin dolmasına engel olamıyordu,konuşmak için yelkensede işin sonu tartışmayla bitecekti. Shin'e hamileyken,hamileliğinden kimse mutlu değildi. Şimdi sadece shin mutluydu, hyunjin ve minho ise shin'in mutlu oluşuna seviniyorlardı. Onların tek sevinci mutluluğu shin' idi
" Benimle düzgün konuş minho. Shin'e hamileyken sadece mutlu olacağımızı düşündüm, tek düşündüğüm mutluluğumuzdu. Seni tanıyamamıştım ve belki bir bebek bizi kurtarır diye düşündüm. Eş olarak sevmedin en azından çocuğunun babası olarak beni seversin diye düşündüm. Neden beni hep kötülüyorsun? Ben seni sevmeyi çok denedim, sevdim de ama sen beni sevmedin denemedin dahi!" Son cümlesi olduğundan daha sert ve yüksek çıkarken içinde korkuya kapılmıştı, hyunjin tüm kavgalarda sessiz kalan taraftı ilk defa bu kadar sessi yüksek çıkmıştı ve şuan bundan pişmandı. Minho bu yüksek sesin bedelini sözleriyle ödeyecekti...
" Beni sevdin? Sen beni sevmedin hyunjin ve evlenmeden öncede sana söylemiştim seni sevmemi beklememeni söylemiştim. Sen her şeyi bilerek kabul ettin,peki neden; para hırsı... Benimle param için evlendiğini unutuyormuşsun gibi konuşuyorsun. Param için evlendin benimle. Seni o sefilikten kurtarayım diye evlendin. Senin evlendiğin kişide aşk, sevgi yoktu olmayacağınıda bilerekten evlendin. Neden şimdi masum ayaklarına yatıyorsun? Sevgi vermediğim gibi istemedim de şimdi karşıma geçmiş seni sevmek için çabaladım diyemezsin. Sana beni sev demedim, yalnızca bir eş arıyordum ve sen de sefil varoş hayatından bir an önce kurtulmak için benim teklifimi kabul ettin. Oysa ki ben seni en başından uyarmıştım. Para aşkının sonucu bu hayat hyunjin... Sen benimle zengin ama mutsuz olmayı tercih ettin. "Hyunjin sesini çıkarmadı, dudaklarından çıkan tek ses ağlamaktan dolayı oluşan kontrolsüz hıçkırıklarıydı.
