Sevgili Bakıcım

3.3

30 oy ve 20 yorum

Yasemin

Başımın ağrısı ile gözlerimi araladım.

Tanıdık bir koku hakimdi etrafa. Odaya bakındım. Bora'nın odasındaydım.

Histerik bir kahkaha attım. "Yasemin biz iyice kafayı yedik kızım, kendimizi Bora'nın odasında sanıyoruz." Kahkaha attım yeniden.

Su içmek için alt kata indim. Üzerimde dün geceki elbise vardı.

Evin her bir köşesinde adım adım yürürken Bora'nın evinde olduğuma inanıyordum ama bunun imkansızlığı o kadar fazlaydı ki babamın evinde olma ihtimalim daha olası bir şeydi.

Mutfağa girdim.

Bir bardak su doldurdum ve yudumlarken arkamı döndüm.

Gördüğüm beden ile çığlığı bastım.

"AYĞH!" Bardak elimden yeri boylarken Bora bana bakıyordu.

"Allah'ım kafayı yedim." Arkamı döndüm ve gözlerimi yumdum.

"Allah'ım şizofren olamam, kesin stresten oldu." Saçlarımı karıştırdım. Derin bir nefes alıp arkamı döndüğümde bana bakıyordu.

Kollarını göğüsünde birleştirmiş, bana bakıyordu.

"Bora." Dedim dilim dolanırken. "Dinliyorum." Dediğinde gözlerimden yaşlar süzüldü.

"Ay inanmıyorum." Ona doğru bir adım atarken elini kaldırdı. "Ayakların kesilcek bekle."

Beni belimden tutup havaya kaldırdı. "Gel bakalım." Beni bıraktığında gözlerimi yumdum.

Gerçek miydi?

Gözlerimi açtım karşımda sırıtarak bana bakıyordu. "AY GERÇEKSİN." Boynuna sarıldığımda elleri havada kalsada belime sarıldı.

Onun gülüşünü duyduğumda yerimde tepindim, beni daha sıkı sarmaladı kolları.

"Sana çok sinirliyim." Dediğinde durdum. "Hiç bir şey bilmiyorsun Bora." Dediğimde gözlerime baktı.

Saçlarıma dokunduğunda gözlerimi yumdum. "Git bir duş al, konuşalım." Başımı salladım ve koşarak üst kata çıktım.

Kurtulmuştum.

Odama girdim hemen, kızımın yatağına dokundum, yoktu.

Neredeydi.

Berin almıştı.

Korkuyla ağlamaya başladım. "BORA!" Diye bağırdım.

Kara'nın bana yaptığı tehditler ve zorlamalar gözümün önüne gelince bedenim tiremeye başladı.

Odadan çıktım ve ağlaya ağlaya Bora'yı aradım. "BORA!"

Ben geldiğim için kızım gitmişti. "Sakin ol buradayım." Beni kolları arasına aldı. "Gidiyorum ben." Dedim titreyen ellerim ile.

"Ne diyorsun sen Yasemin!" Dedi Bora. Gidersem kızım geri gelecekti. "Bora." Dedim ağlaya ağlaya.

"AĞLAMA! Düzgünce konuş!" Dedi bana bağırarak.

"MİRA YOK! BEN BURAYA GELDİM O YÜZDEN BERİN SENDEN ALDI ONU BİLİYORUM BIRAK BENİ GİDEYİM! KIZIMIZ SANA GERİ GELSİN!" Bora beni kendine çekti.

Saçlarımı sevdi. "Sakin ol."

"Olmam, kızımız sen yoksan yapamaz. Biliyorum çünkü onu ben büyüttüm." Bora dudaklarıma öpücük bıraktığında sustum. "Sakin olup beni dinle."