Disabled Love/ TAEKOOK

4.BÖLÜM

Taehyung

Sabahın en erken saatleri hazırlanıp Jungkook'un yanına doğru gittim. Odasına geldiğimde bir tereddütle durdum. Ya Jungkook uyuyorsa ya onu uyandırırsam. Kapıyı hafifçe tıklayıp ona "Jungkook uyandın mı?" Dedim. İçeriden daha yeni uyandığı her halinden belli olan uykulu ses geldi.

"Evet Taehyung girebilirsin."

Kulağıma o kadar güzel gelmişti ki bu ses sanki uzun zamandır hasret kalmışım gibi. Kapıyı açıp içeriye girdiğimde, Jungkook yatakta otur pozisyona geçmiş gözlerini ovalayarak bana baktı. Ona gülümseyip yanına oturdum.

"Nasıl rahat uyudun mu Jungkook? Bak eğer rahat uyumadıysan hiç çekinmeden bana söyle yatağını değiştireyim."

"Hayır, Taehyung gerek yok. Ben cidden çok rahat uyudum. Hatta ilk defa böyle rahat uyuyorum"

"Ya demek öyle. Buna sevindim. Bu arada benim bugün akşam önemli bir davetim var. Oraya gitmemiz gerekiyor ailecek. o yüzden seni yalnız bırakmamak için arkadaşlarımı çağırdım. Yani senin için sorun olmazsa eğer."

"Arkadaşların mı? Taehyung buna gerçekten gerek yoktu. Ben siz gelene kadar beklerdim."

"Olmaz Jungkook seni asla yalnız bırakmak istemiyorum hem geçte geleceğiz aklım sende kalsın istemiyorum. Hem onlarla da tanışmış olursun. "

"Ama Taehyung senin yaran yok mu nasıl gideceksin o halde."

"Ben de bu halde gitmek istemiyorum Jungkook ama mecburum bu davet cidden çok önemli ve o davete kolay kolay kimseye davet etmiyorlar. Yani kariyerim için bu cidden çok önemli."

"Anladım. Yinede kendine dikkat et olur mu?"

Beni düşünmesi gülümsememe neden olmuştu.

"Hadi Jungkook gel seni hazırlayalım kahvaltı birazdan hazır olur."

Jungkook'un kolundan nazikçe tutup onu banyoya doğru götürdüm.

"Taehyung nereye gidiyoruz.?"

"Banyoya Jungkook. Vücudun kana bulandığı için haliyle kanlı kokuyorsun o yüzden yaraların mikrop kaplamasın diye bir soğuk duş alsan iyi edersin."

"Çok soğuk mu?"

"Yani canın yanmasın diye soğuk dedim ama istersen ılık suyla banyo yaptırırım ne dersin."

"Yaptırırım derken? "

"E herhalde bu halinle kendin yapacak değilsin ya Jungkook. Suyu ayarlayamaz kendini yakmanı istemiyorum."

"Hayır, ben... Ben k-kendim hallederim Taehyung cidden gerek yok"

"Ah olmaz Jungkook. Zaten dikişlerin oldukça çok fazla ve birde yaraların var. O halde kolunu nasıl kaldırıp kendini yıkıyacaksın."

Banyoya girip kendisini bir yere oturtturdum. Üstündeki mor kazağı çıkardığımda utanmış olacak ki kafasını eğmişti. Yüzü kızarmaya başlayınca utandığını anladım. Utandığında cidden çok güzel oluyordu.

"Jungkook utanmana ya da çekinmene gerek yok. Sen benim arkadaşım gibisin hatta arkadaştan daha ötesin. Sen benim kardeşim gibisin. O yüzden benden çekinme olur mu?"

Kafasını sallayarak beni onaylamıştı ama halen utanıyordu. Üstünü çıkardıktan sonra pantolonunu da çıkarmıştım ama boxer'ını çıkarmadım. Sonuçta her ne kadar çok ona kardeşim gibi desemde ben onun gözünde halen yabancıydım.

Benden rahatsız olmasını istemediğimden bunu yapmadım. Pantolonu çıkardığımda içimden bir küfür savurdum. Ayakları morluklarla kaplanmış, kemer izleriyle doluydu. Hatta bazı yerlerinde ise küçük yuvarlak şekilde yanıklar vardı.