CODE SERIES 2:RHYMEE CLAUDE SAFFIRO (THE ASSASSIN'S FIRST LOVE)

Kabanata 11

Chapter 11

Thianna Samantha Edevane

Agad akong napahawak sa dibdib ko nang makita ang robot na sumalubong sakin kanina na nasa harap ko ngayon.

"Oh god!! You scared me." I said while holding my chest and breathing heavily.

Nag bow naman ito nang bahagya.

"I'm sorry, young lady. Please come with me." paumanhin nito. Sumunod naman ako dito nang magsimula itong maglakad...err I mean mag slide or whatever is that.

Ilang minuto lang ay nakarating kami sa isang dining room. Namangha ako sa ganda nito lalo na sa mga maliliit at cute na robot na lumulutang na naghahanda ng mga pagkain.

"Hello, young lady. Have a sit." saad ng isang maliit na robot at agad akong inalalayan sa pag upo.

"Thanks." saad ko. I was shocked when they immediately prepare everything in front of me and they even put some cloth on my legs.

Napakurap kurap na lang ako sa pagkamangha.

"Buon appetito." sabay sabay nilang saad. Pagkatapos nilang sabihin iyon ay agad silang umalis kasama na Ang maid na robot na naghatid sakin dito at naiwan akong mag isa.

"Wow." natawa ako nang pilit.

I pouted.

Hanggang dito ba naman mag isa pa din akong kakain?

I shrugged off that thought and eat every meal in front of me. Nagniningning ang mga mata ko nang matikman ang mga pagkain.

Sunod sunod ang pagsubo ko kaya hindi ko na pinansin ang taong pumasok at humilig sa may pinto na nasa gilid ko.

Wait...what?

Napalingon ako doon habang subo subo ang isang kutsara. Nakita ko si Rhy na walang suot na pang itaas kaya kitang kita ko ang mga benda nito sa katawan.

Mataman itong nakatingin sakin at may ningning sa mga mata. Bahagya ding nakaangat ang labi nito at masuyo akong pinapanood sa pagkain.

Nilunok ko muna ang kinakain ko bago magsalita.

"K-kanina ka pa ba dyan?" nahihiyang tanong ko. Binaba ko na din ang hawak kong kutsara at tinidor.

Lumapit ito sakin at naupo sa may tabi ko.

"Are you okay, anima mia? Did they hurt you?" malamig ang boses at umiigting ang panga na tanong nito. Madilim din ang mga mata nito na parang pinipigilan ang galit.

I gulped.

"N-no. I'm fine, Rhy. Masakit lang yung wrist ko dahil sa higpit ng tali na nilagay sakin." napayuko ako nang makita ang tuluyan na pagkawala ng emosyon ni Rhy.

Agad nitong kinuha ang kamay ko pero marahan lang para hindi ako masaktan. Napatingin ako sakaniya at nakita ko itong tinititigan ang wrist ko.

"Wait for me, anima mia. I'll just do something important." pagdidiin nito sa huli niyang sinabi bago tumayo at halikan ang noo ko.

Lumabas na ito sa dining room at naiwan ako ditong nakatulala sa may painting nilabasan niya.

May naisip akong posibilidad na gagawin niya pero agad ko itong inalis sa isip ko at nagsimula na ulit kumain.

Nang matapos ako sa pagkain ay balak ko sanang ligpitin ang pinagkainan ko nang biglang pumasok ang mga cute na robots na to at sila na ang nagligpit ng pinagkainan ko.

Napakamot na lang ako sa batok ko at nag decide na lumabas na ng dining room. Naabutan ko pa na naglilinis Ang maid na robot sa may living room.

"Hello, young lady. Did you like the food?" tanong nito.

"Hmm, yes. I really like...no, I love the food you prepared." nakangiting saad ko. Nag bow naman ito at ngumiti.

"I'm glad that loved the food we prepared. Just tell if you want something, young lady." napaisip naman ako.

"Uhm, I'll just watch some movies. Can I?" tanong ko. Tumango naman ito.

"Just sit there and relax, young lady." saad nito. Naupo naman ako sa sofa.

"What do you want to watch, young lady?" tanong nito.

"Does it have marvel movies? I'd like to watch that." sagot ko.

Sinearch naman niya ito kaya pumili na ako. Nang makapili ako ay agad niyang pinindot ang watch. Makalipas ang ilang oras na panonood ay agad akong nabored.

Pinatay ko na Ang tv at lumabas na muna ako sa mansion. Nakakita ako ng garden at maliit na playground doon kaya doon ko muna naisipan na tumambay.

Excited na umupo ako sa may duyan.

I looked up at the sky and see its beautiful color. Ang peaceful ng kalangitan.

"I hope my life is as peaceful as the sky." I murmured.

"Let's run away. So far. Away from this cruel world, anima mia." I almost jumped out of the swing as I heard Rhy's soft voice.

Napalingon ako sa likod ko at nakita ko siyang may suot suot nang damit at nakatago sa mga bulsa ng pantalon ang mga kamay niya habang masuyong nakatingin sakin.

My face heated upon the sight of him, softly looking at me.

"What are you talking about?" mahinang tanong ko sapat lang na marinig niya.

He sat on the swing beside me and also looked up the sky.

"You said, you wanted a peaceful life. I want to give it to you, anima mia." he looked at me and offer his hand to me. "Do you wanna run away...with me?" I gulped and didn't hesitate to take his hand.

He smiled... a real smile.

"Let's run away, Rhy. Let's live a peaceful life, free from anyone's control. Just us. Just the two of us." I said, smiling at him.

"Let's go, anima mia." hinila niya ako patayo at nagpatangay na lang ako. Naglakad na kami palabas at hindi alintana ang layo.

Did we just forget to bring our things? Oh well, wala din naman akong gamit dito at pwede naman siguro kaming bumili paglabas namin.

Tahimik lang kaming naglalakad habang magkahawak ang mga kamay namin. Napatitig ako doon at hindi ko maiwasan na pamulahan ng pisngi dahil sa saya at kilig na nararamdaman ko.

Humigpit ang hawak ko sa kamay niya at mukhang naramdaman niya iyon dahil humigpit din ang hawak niya sakin.

Ilang minuto pa ang lumipas at medyo sumasakit na din ang mga paa ko pero di ko na magawang magreklamo.

Malapit na sana kami sa may gate nang makarinig kami ng isang malakas na boses na nagmumula sa isang...speaker?

"PAGING CLAUDE, IF YOU HEAR THIS, PLEASE COME INSIDE AND DON'T EVER LEAVE BECAUSE WE CAN CLEARLY SEE YOU WITH THAT BEAUTIFUL GIRL BESIDE YOU!! YOUR WOUND IS NOT HEALED, YET!! COME BACK HERE OR YOU'LL BE DEAD -- KENNEDY SAID THAT EXCEPT FROM THE WORD 'BEAUTIFUL GIRL'. THANK YOU!!" napatingin ako kay Rhy na napahinto.

His jaw clenched and he's pinching his nose because of frustration. Humarap naman ito sakin at walang sabi sabi na binuhat ako nito na parang bagong kasal kaya napatili ako sa gulat.

"Rhy!!" nanlalaki ang mga matang saad ko dito.

"I know your feet hurts. I heard your tiny groans while looking at your feet a while ago." namula naman ang mga pisngi ko sa hiya kaya nagtago ako sa dibdib nito.

Narinig ko naman ang mahinang pagtawa nito kaya hinampas ko ang matigas na dibdib nito pero wala man lang siyang reaksyon doon.

"Let's run away later, anima mia. I'll just punish those douchebags for ruining our moment." malamig pero may halong biro na saad nito.

Natawa naman ako ng mahina at hinayaan ang sarili ko na makatulog sa mga bisig nitong buhat buhat ako.