dibine kadar | semih & barış a.

1.5

yorumlarınızı okumayı cok seviyorum🥹

semih, bu mesajı görür görmez kaşlarını şaşkınlıkla kaldırmadan edememişti. gidip gitmeme konusunda kararsız olduğundan, mesajı gördüğünden beri yaklaşık on beş dakikadır tek başına oturuyor, düşünüyordu.

barış alper, kaybettikleri maç ve kupa yüzünden sinirli olabilirdi, bu gayet normaldi. ancak, semih oğlanın kendisine patlamasını, sinirini kendisinden çıkarmasını istemiyordu.

gayet emin bir şekilde, barış alper, bana öyle davranmaz, kıyamaz diyemiyordu çünkü çok değil birkaç saat önce oğlan sahadayken beş yaşındaki bir çocukmuş gibi semih'i itip durmuştu.

kararsız olma nedeni bu yüzdendi.

barış kendisine bu mesajı göndereli bir saati geçmişti, belki de gitmişti çakma sarışın çocuk. semih bilmiyordu, bu yüzden gidip öğrenmeliydi.

derin bir nefes aldı ve ayaklandıktan sonra kendisini dışarıya attı. birkaç dakikalık yürüyüşten sonra galatasaray'a ayrılan soyunma odasına yaklaştı ve kapısının önünde birkaç saniye boyunca durdu.

derin bir nefes aldı ve kendisini içeriye attı, içeri girer girmez bakışlarını etrafta gezdirdi hızlıca. kerem ve barış alper hariç herkes gitmişti.

semih'in kaçamak bakışları çaprazındaki benchte  oturan oğlanı buldu.

karşısında düşük omuzlarıyla oturan adam, oyuna girdikten sonra oyunu çevirmeye çalışsa da başaramamıştı, ancak semih yine de onun çabasını tebrik ediyordu içten içe. barış girdikten sonra galatasaray'ın yapmaya çalıştığı ataklar daha tehlikeli bir hâl almıştı.

semih, üzgün olduğunu belli eden bakışlarla adama bakarken adamın kafasını bir anda elindeki telefondan alıp kendisine çevirmesiyle semih zorlukla yutkunmuş ve bakışlarını kaçırmıştı hızla.

yakalanmış olmanın verdiği gerginlik nedeniyle kalbi yerinden çıkmak istercesine atarken yanına gelen gözlüklü çocuğun bir şeyler mırıldanmasıyla kafasını ona çevirdi. "barış çok gergin semih, sana patlamasın." diyerek uyarırcasına samimi bir ses tonuyla konuşmuş ve soyunma odasından çıkmıştı kerem.

semih de kerem'i kafasıyla belli belirsiz minnettar bir şekilde onaylamıştı, yine de nedensizce kendisini barış'ın bu hali yüzünden suçlu hissetmeye başlayıvermişti çünkü son birkaç gündür adamla aralarında hâlâ anlam veremediği bir gerginlik vardı.

semih, bu gerginliği ilk önce rakip olacak olmalarına vermiş olsa da şimdi nedenini tahmin edemiyordu.

sarışın çocuk, üzerine geçirdiği siyah bomber ceketin fermuarını sonuna kadar çekti ve yavaşça barış'a doğru yürümeye başladı.

kıvırcık saçlı oğlan yanına yaklaşan bedeni fark ettiğinde asık suratını telefonundan alıp çocuğa çevirdi, üzerine geçirdiği sıradan kıyafetler bile yakışıklılığına yakışıklık katmıştı. semih ona doğru yürürken baştan aşağı süzdü çocuğu.

semih, adamın bakışlarını tüm vücudunda hissetmesiyle kuruyan boğazını ıslatmak amacıyla yutkunmaya çalıştı, oldukça zor bir şekilde de olsa başardı. dudaklarını dilinin yardımıyla ıslattı istemsizce.

bench'te oturan adamın ayaklarının dibinde durduğunda, çakma sarışının iki yana genişçe açtığı bacakları semih'in kaslı bacaklarına temas halindeydi.

semih, bakışlarını adamın kaslı baldırlarında gezdirdi hafifçe, üzerine geçirdiği siyah eşofman yüzünden o teni görememişti. barış alper kafasını arkasındaki duvara yasladı ve bakışlarını ona merakla, hafifçe de bir endişeyle bakan çocuğa çevirdi.