Yeni bir şehirde göreve başlar ve uzun sürecek görevi için askeriyeye gider, yıllardır görmediği adamla bu görevde birlikte çalışacağını öğrenir.
'08.06.24
Uzunbir bölüm oldu, her duyguyu hissedebileceğimiz derecede yazdım üç gün içinde bitti ama öncesinde yazamadım gecikmeler oldu.
Ve diğer bölüm de geç gelebilir, ÇD özel bölümünü yazacağım Wattpad açılınca paylaşacağım, aklımda böyle bir şey yapmak yoktu ama Wattpad açılırsa yayınlayacağım dedim bir arkadaşa, şimdiden bölümü yazacağım Wattpad açılınca da atacağım, en kısa sürede açılsın da hemen atayım, çokça amin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy ve yorum yapmayı unutmayalım, keyifli okumalar!
🔗
Eriyen bir mum gibiydi hayatım, yavaş yavaş erise de fark ettiremeyecek derecede hızlı bitiyordu, mumun sonuna geldiğimizdeyse her şey son buluyordu, benim de hayatımın son bulması gibi.
Hayatı sessize almak istediğim anlar oluyordu bazen, şimdi de o anlardan birinin içinde bulunmaktaydım. Sonsuz bir sessizlik eşlik etseydi sonsuza dek bana ve bu sessizlikle beraber de sonsuz bir uyku, beni en rahatlatacak, nefes aldıracak şeydi bu isteklerim ama, gerçekleşmesi zordu.
Eve geldikten sonra kendimi koltuğa atmamla beraber düşüncelere dalmıştım öylece.
Aptal gibi ondan iyi bir şey söyleyeceğini beklemiştim, ama bana ders olmuştu, bir daha onun tarafından umutlanmamak için. Onun bana iyi bir şey diyeceği an hiçbir zaman olmayacaktı. Önceden oldu da mı, şimdi olsun?
Kendimi zar zor tutuyordum ağlamamak için, Yakup'un yanındayken yeterince gözyaşı dökmüştüm, bir de evdeyken aynı şeyleri yaşamak istemiyordum.
Kendime sözüm vardı, bir daha o adam için ağlamak yoktu, o benim için bir şey ifade etmiyordu artık.
Kendime bunu tekrar ettiriyordum çünkü, o adamla bilinmeyen bir zamana kadar aynı ortamda bulunacaktım, onun olduğu ortamda güçsüz düşmek istemiyordum.
Aram'a olan hislerimi bir kenara itip, hayatıma bakacaktım, belki uzun sürecekti ama ona dair içimde ufak bir his bile bırakmayacaktım. Sadece kendim olacaktım. Savcı Erva Taş.
"Of başım çatlıyor." Diye sızlandım, bir yandan başıma masaj yaparken. Beynimin içinde bir hengame var gibiydi, sesler birbirine karışmış, beni deli edecek kıvama gelmişti.
Ağrı kesici içip aklımı dağıtmak için işimin başına geçmeliydim, en rahatladığım yöntem buydu.
