7.BÖLÜM

151 6 5
                                    

Yaptığım şeyin saçmalığına varıp tam telefonu kapatacağım esnada kerem hemen açmıştı telefonu

"Alo seda?"

*Eyvah*

"Kerem"

"Birşey mi oldu"

"Ne"

"Birşey mi oldu diyorum"

"Yoo, seni aramam için birşey mi olması gerekiyor"

"Yok ondan demedim istediğin an arayabilirsin tabii ama az önce yanındaydım ya sen şimdi arayınca endişelendim ondan birşey mi oldu diye sordum"

"He yok birşey olmadı.. şey diyecektim"

"Ney"

"Ee... Eve vardın mı"

"Yanından ayrılalı bir kaç dakika oluyor, yani haliyle yoldayım daha"

"Hmm iyi güzel"

"Başka birşey söyleyecektin dimi seda"

"Hayır ya ne alaka.. neyse... Ee napıyorsun kerem nasılsın"
of ne diyorum ben iyice saçmaladım, kerem'de saçmaladığım farkındaydı telefonda keremin kahkahasını duyunca utançla telefonu kendimden uzaklaştırıp kafamı yastığa gömdüm *ne diye arıyorsun çocuğu ya*

"İyiyim seda sen nasılsın, (dalga geçer gibi gülerek) nasıl gidiyor görüşmeyeli"

"İyi iyi çok şükür"

"İyi güzel"

"İşte bende tekim şuan evde"

"Neden, Tuğçe nerede?"

"Yunusta kalacakmış"

"Korkmazsın dimi evde tek"

Ne korkması lan sanki ilk defa tek kalıyorum
"Yok ya korkmam"

"Eminmisin"

"Korkarım desem napıcaksın sanki kerem"

"Yanına gelirim"

*Aha* uzandığım yerde dikleşmiştim çağırsamıydım acaba

"Şey korkmuyorum ama"

"Ama ne?"

"Gelebilirsin,istersen tabi"
bu dediğim ile sessizlik oluşmuştu keremden uzunca ses çıkmamıştı, şuan o kadar çok utanıyordum ki bende sesimi çıkartamadım

"Kerem... Ordamısın"

"Hı hı"

"Ee şey ben kapatıyorum, görüşürüz o zaman"

"Geliyordum ben yolumu değiştirmiştim, geri mi döneyim"

Oha ne çabuk, geri dön diyemezdim ki geri dönmesini de istemiyordum

"Yolunu mu değiştirdin?"

"Hı hı"

"Tamam bekliyordum o zaman"

"Tamam geliyorum"

Allah'ım şuan o kadar çok heyecanlıydım keremi buraya çağırdım ama ne yapacaktım ki geldiğinde ooff ölücem heyecandan...

Oturduğum koltukta ileri geri sallanıyorum nerde kaldı bu çocuk yaa tam ben bu düşüncelere dalmışken zil çalmıştı *Allaahh* koşarak kapıyı açtığımda karşımda ellerinde poşetlerle gülümseyen keremi gördüm

"Hoşgeldin"

"Hoşbuldum"

"Gel geç içeri"
keremi salona doğru yönlendirmiştim bende kapıyı kapatıp arkasından gitmiştim beraber koltuğa oturmuştuk

'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin