KİMSESİZ + 18

20

Sevgili okur yıldıza basmayı unutmayın. Ha birde yorum yazarsanız ballı kaymak olur.

" Bu kadar gevezelik yeter haydi kahvaltıya. Geldiğinden bu yana zayıfladın!"

Laren, sekizin elini tuttu." Teşekkür ederim arkadaşlığın için ve bana yaptığın tüm iyilikler için. Bana adını söyler misin?"

" Ben sadece işimi yapıyorum. Teşekkür etmen gerekmez. Ama sen benim için bir iş değilsin bil isterim. Annabelle adım, kısaca An derler."

Laren giyindi, kahvaltıya indi. Tek başına canı istemedi. Nefis Gallo pintoyu bile azcık tattı. Oysa yokluk günlerinde sokakta onun kokusunu doya doya içine çekerdi.

" İnsan güzel şeylere ne çabuk alışıyor ve ben şu anda şımarıklık yapıyorum!"

Devamlı telefona bakıyordu. 

" Belki Dom arar bana nasıl olduğumu sorar. Kalk Laren, ne bekliyorsun! Sen özgür bir kızsın pardon kadın. "

Kendine aciz olduğu için kızdı. Odasına çıkıp spor ayakkabılarını ve koşu kıyafetlerini giydi.

Sekiz ona bunları gösterdiğinde çok mutlu olmuştu iki hafta önce.

Kimseye söylemesine gerek yoktu nasıl olsa onu takip ederlerdi. Telefonu evde bıraktı. Dom'a gerçekten çok kızdı.

                                                          ****          **** 

Susamış ve acıkmış olarak eve döndü. Sekiz, telaş içinde onu kapıda bekliyordu.

" Lordum sizi ofisinde bekliyor. "

" İyi, duş alıp giderim."

" Laren, sana çok kızmış. Telefonun yatak odasında bırakmışsın, aramış açmamışsın."

" Geç gelecekti. Saat daha bir olmamış. Sekiz, duş alıp gelecek der misin?"

" Laren, çok kızacak!"

" Ben ona daha fazla kızgınım."

Laren, arkasını dönüp yukarı çıktı güzel bir duş aldı. Saçlarını toplayıp kırmızı yerel elbiselerden birini giydi makyaj yaptı. 

Dom'un yanına geleceğini ummuştu ama gelmemişti. 

" Domuz. Benim ona kızmam gerekirken bana kızmışmış!"

Salınarak Dom'un ofisinin önüne geldi kapıyı çaldı. 

" GEL." 

Azgın bir boğa gibi burnundan soluduğu belliydi.

Laren, içeri girdiğinde önündeki kağıtlarla ilgileniyordu.

" Beni emretmişsiniz efendim!"

Dom, başını kaldırmadan, "OTUR" dedi yüksek sesle. Laren oturmadı.

" Kulaklarında duymuyor galiba!" Laren de ses yok. Dom yaptığı işten başını kaldırıp karşısında karısını  kırmızı giysinin içinde saçları toplanmış ve makyajlı göründe bir kaç saniye baktı.

" Kahretsin, sana neden kızamıyorum!"

Yerinden kalkıp karısının dudaklarını ağzında hapsetti. İnce beline kolunu dolayıp kendine bastırdı. Laren önünde büyüyen şişkinlikten memnundu.

Laren, ondan uzaklaştı. " Ama ben sana çok kızgınım."

" Nedenmiş o bayan Soto?"

" Sabah gittiğini çalışanlardan duyuyorum. Üstelik kimle gittiğini de. Bir telefon bile etmiyorsun. Şimdi eve gelmiş bana kafa tutuyorsun. "