იყო დრო, როცა სიყვარულმა სამყარო გაანათა. როცა გული სიხარულით სავსე იყო და ყოველი დღე ახალი ოცნებების იმედით იწყებოდა. მაგრამ როგორც ყველაზე ნათელი დღე ღამით იფარება, ასე ჩაქრა მათი სიყვარულის ნაპერწკალიც. სიჩუმის ბურუსში ჩაიკარგა გრძნობები, რომლებსაც ერთხელ მზე შემოიტანდა.
მტკივნეულად, მაგრამ მაინც უიმედოდ, გაიპარა მათი ურთიერთობა. სიყვარულის ადგილს ტყუილებმა და ღალატმა ჩაანაცვლეს, ტკივილი კი მათი თანამდევი გახდა. ის, რაც ერთ დროს წმინდა იყო, ახლა მტვერში გაქრა, და სამყარო აღარასოდეს ყოფილა ისე ნათელი.
მაგრამ ბედი ხშირად უფრო რთულ გზას ირჩევს. წლების შემდეგ, როცა ყველაფერი დამთავრებულად ჩანდა, მან უკან მოიხედა. რაც განადგურდა, შეიძლება აღდგეს, და რაც დავიწყებულია, შესაძლოა კვლავ აღმოჩნდეს. დაბრუნება ყოველთვის სავსეა კითხვებითა და გაურკვევლობით, მაგრამ იქნებ სწორედ აქ, ძველი ტკივილის ნანგრევებში, იპოვოს მან ის, რაც სამუდამოდ დაკარგული ეგონა.
