Annemle , babam oldukten 4 sene sonra baska bi şehre taşınmıstık. Yeni okul yeni arkadaslar hersey sıradan geliyodu bana kendi doğup büyüdüğüm evden özelliklede babamla her odaya sinmiş hatıralarımdan ayrılmak oldukça zor olmuştu. Ben cocuklugumdan babamin hastaligini ilk ogrendigimde cikmistim, olgun bi kiz olmustum. Belki benim yasadigim acinin binlerce katini cok sayida insan yasadi ama bana gore en buyugu benimdi. Babamin kanser oldugunu ogrendigimde henuz 11 yasindayim ne yapacagimi bile bilmiyodum. Annemin bigun mutfakta hickiriklarini duymustum. Kosarak yanina gidip ne oldugunu sordum ama hic bisey demedi. Anneler hep oyle degillermidir zaten acilarini evlatlarina belli etmemeye calisirlar gulmeye calisiyodu fakat gozlerindeki huznu gorebiliyodum ne kadar gulsede nafileydi .
Bigun halamla annemin konustuklarini duydum normalde kapi dinleme gibi bi huyum yoktur fakat kapiya yaklastigimda babamin adini duyunca duraksadim halamin agzindan cikan sozlede yikilmistim zaten 'kanser butun vucudunu hizla kapliyo' demisti ayaklarimi bile tasiyamicak hale geldim fakat toparlamam gerekiyodu annemin heleki babamin beni bu halde gormesini istemezdim. Hizla kalkip dimdik durdum babamla beraber yenicektik bu hastaligi anneminde yaralarini ben saricaktim cunku onu ilk defa caresiz gordum.
Hizla kosarak babamin yanina gidip sarildim simsıkı aglamaya basladii yoksa odami biliyodu hastaligini. Oyle olsa bile belli edemezdim daha cok yipranirdi diye dusundum. Tedavi olmaya basladi terapi falan yaninda herzaman bende gidiyodum sanki ben ona guc veriyormusum gibi gulumsuyodu her baktginda.
Aradan tam 1 yil gecti dahada iyi oluyo diye dusunurken yine ara ara oldugu gibi kriz geciriyo zannettik. Once kriz gecirdi daha sonrada yuzunde hafif bi tebessumle gozlerini tavana dikti. Oylece duruyodu ben ne oldugunu anlamadan ambulans gelmisti bile icimde bi nebzecik umut olmasina ragmen doktorun 'başınız sagolsun Allah yardimciniz olsun' demesiyle yikilmistim.
"Buket kızım gec kalıcaksın okula kahvaltı hazır" demesiyle gozlerimi actim .
"Anne 5 dakika daha "
"Gec yatarsan kalkamazsin tabi meleğim ilk günden gec kalmani istemem " demesiyle yataktan firlamam bir oldu. İlk gun yeni arkadaslar yeni ogretmenler uff cok sıkıcı diyerek homurdaniyodum. Kalkip ustumu giydim saclarima fon cektim yesil gozlerimi daha cok ortaya cikartmak icinde goz kalemi ve rimel kullanmistim. Hizla asagiya indim.
"Kizim cabucak ye gecerken senide okula birakayim " gulumseyerek kafami asagi yukari salladim. Kahvaltimi yaptiktan sonra ayakkabilarimi giydim annem benden once ciktigi icin arabanin icinde beni bekliyodu. Kisa bi yolculugun ardindan sonunda okula gelebilmistik. İlk gun oldugu halde icimde birazcik bile heyecan yoktu. Eski okulumu ve arkadaslarimida seviyodum. Annemi opup araban indim.
Dalgin dalgin yururken birine carptim omzumda cok acimisti cantam yere dustu cantami acik unuttugum icinde haliyle bugun belki biseyler yazariz diye icine bi tane defter ve renkli kalemlerimide koymustum.
"Onune baksana be " dememle cocugun gozu yere dusen cantamda ve dagilan kalemlerimdeydi bi anda gozlerini bana cevirdi. Bakmaya basladi hic bisey demeden tabi bende gozlerimi kaciramiyodum ondan normalde utanip onume donerdim hep ama bu sefer gozlerim sanki bakmam icin cirpiniyolardi.
"Afedersin" tam gidicekken " Arda ben " diyip elini uzatti hic bisey demeden okula dogru yurumeye devam ettim.
_
Sonunda tanisma fasti bittikten sonra son derse gelmistik ve bugun carpistigim cocuk aklimdan cikmiyodu teneffuslerdede gorememistim gerci ben okula dogru ilerlerken oda cikisa dogru gidiyodu. Keske adini soylediginde bende soyleseydim.
Eve dogru yururken yine o vardi aklimda Arda yani. Sonunda eve gelmistim ustumu degistirip mutfaga kosmaya baslamistim. Annemin okuldan sonra yerim diye hazirladigi yemegi buz dolabindan cikartip isittim hemen. Sahi annemde olmasaydi napardim ben.
Yemegi tabaga koyup bardagimada kolayi koyduktan sonra hemen oturma odasina gecip televizyonu actim. Televizyonda hic bisey olmadigini anlayinca film izlemeye karar verdim leptopumu alip 'ates ve su' yu acip izlemeye basladim ayni zamandada yemek yiyiyodum. Tabikide filme odaklanamiyodum cunku yine aklimda Arda vardi. Nasilda girmisti hemen aklima kumral saclari ela gozleri kasli vucudu beni benden almisti. İlk defa birinin gozlerine up uzun bakmistim.
Bunlari dusunurken uyuya kalmisim annemin geldigini bile farketmemistim.
"Kizim belin tutulacak hadi yerine yat" demesiyle gozlerimi acmistim zaten saate baktigimda saat 9a geliyodu baya uyumusum annemin geldigini bile farketmemistim. Direk odama gecip bugun yasadiklarimi hayal edip tekrar uyumaya calismistim.
Gozlerimi actigimda sabah olmustu hayali bile uyutuyoken beni kollarinin arasinda hic uyanmadan 1 hafta uyuyabilirdim herhalde.
Aklimdan bu dusunceleri atip direk ayaga kalktim kiyafetlerimi giyip hizlica hazirlanmaya baslamistim anneme supriz yapip kahvaltiyi hazirliycaktim erken uyandigim icin okulada 2 saat vardi. Ustumu giydikten sonra banyoya gecip elimi yuzumu yikayip dislerimi fircaladim. Sonrada saclarimi masa yapip aralarinda da parmaklarimi gezdirdim sacim hazirdi. Sirada makyaj var tabi olmazsa olmazim hafif makyaj yapip asagiya indim.
Mutfaga gecip dometesleri ince ince dilimleyip sekil vererek tabaklara dizdim annemin yaptigi gibi. Kesinle annem gibi bi kadin olucaktim. Herseyiyle ornek alinicak biriydi. Durusuyla hanfendiligiyle huzur verisiyle davranislariyla herseyiyle. Nihayet kahvalti hazir olmustu tek tek masalara bile yerlestirmistim. Saate baktigimda 7 ye geliyodu sirada annemi uyandirmak vardi. Yanina gidip operek uyandirmaya basladim once kipirdansada hemen uyandi.
Sasirmis olucakki agzini acmis "o" seklinde bana bakiyodu. Gulumseyerek iceri gittim uzun surmedi annemde hazirlanip hemen geldi zaten. Kahvaltiyi gordugunde sasirsada
" hamarat kizim benim" diyip utanmami saglamisti. Kendi annemden bile utaniyorum .
